مورخان می‌گویند در حدود ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، مصریان باستان نخستین شکل از کاغذ را ساختند و آن را پاپیروس نام نهادند. ۲۰۰ سال پیش از میلاد نیز اهل چین کاغذهای برنجی را با هدف زیباسازی کاخ‌های خود روی دیوارها می‌چسباندند و به مرور زمان توانستند به وسیله‌ی ضایعات پارچه آن‌ها را به‌صورت طرح‌دار تولید کنند.
در قرن هشتم میلادی آموزش ساخت کاغذ توسط اُسرای چینی به اعراب که در جریان جنگ طراز اسیر شده بودند باعث شد تا این مهارت در تمام خاورمیانه گسترش یابد. کاغذ اولیه‌ای که به دست چینی‌ها تولید شد این بار با جایگزینی الیاف کتان توسط اعراب به کیفیت بالاتری رسید.
هنری که در آن زمان نزد اروپایی‌ها رواج داشت بیشتر بر جنبه‌ی مذهب بود. از این رو نخستین کاغذی که توسط آنان طرح‌ریزی شد با عنوان مریم مقدس شناخته می‌شود که اکنون در کتابخانه سلطنتی بروکسل محافظت می‌گردد. به مرور با افزایش درخواست‌های درباریان برای تولید کاغذ با طرح‌های دیگر، زمینه‌ی لازم برای ظهور ماشین چاپ فراهم شد.
هنوز هم در موزه‌های مطرح دنیا همچون کمبریج انگلستان می‌توان بقایایی از نخستین کاغذهای تولید شده از اروپاییان در قرن نهم را مشاهده کرد.
روند شکل‌گیری کاغذدیواری امروزی با روش نوینی توسط ژان میشل پاپیلون فرانسوی اختراع شد. او با تکرار یک طرح روی بلوک‌ها باعث شد تا با کنار هم قرار گرفتن، یک الگو تکرار شود و به همین ترتیب کاغذدیواری امروزی شکل گیرد. با گذشت و ظهور ذهن‌های خلاق در اروپا، انواع دیگری از کاغذدیواری ساخته شد. به‌عنوان نمونه می‌توان به کاغذدیواری مخملی که وورسستر در سال ۱۶۸۰ میلادی ساخت، اشاره کرد.
کاغذدیواری در سال ۱۷۳۹ به آمریکا وارد شد. در اینجا ابتدا از طرح‌های اروپایی‌ها کپی‌برداری شد اما بعد از اتمام جنگ طرح‌هایی از گل‌وبوته و طرح‌های کلاسیک را وارد این عرصه کردند.
در سال ۱۷۷۸ طول هر رول تولید شده از کاغذدیواری به دستور لویی شانزدهم به ۳۴ فوت یا ۱۰ متر رسید. ۷ سال بعد «کریستف-فیلیپ اوبرکامپف» اولین ماشین چاپ کاغذدیواری را اختراع و نیکولاس لویس رابرت نیز روشی برای تولید کاغذدیواری با طرح تطابقی معرفی کرد. در بین سال‌های ۱۷۹۸ تا ۱۸۸۸ نیز ایده‌ها و اختراع‌هایی از جمله لیتوگرافی، چاپ گراور، ماشین چاپ چهار و هشت رنگ بیان شد که همه به پیشرفت صنعت کاغذدیواری کمک شایانی کردند. اما مهم‌ترین اختراع در این میان، اختراع چسب‌های آماده توسط «فردیناند سیشل» برای کاغذدیواری و گرافیک توسط فِلِکسو بود.
در حدود قرن ۲۰ میلادی نخستین بار ماشین‌های چسباندن کاغذدیواری ظهور پیدا کردند. مطابق با تاریخچه‌ای که بیان می‌شود بین سال‌های ۹۶۰ تا ۱۲۸۰ چاپ سیلک توسط چینی‌ها و ژاپنی‌ها نشات گرفته اما در سال ۱۹۰۷ برای اولین بار به نام ساموئل سیمون به ثبت رسید. ماشین چاپ سیلک نیز در سال ۱۹۲۰ اختراع شد.
قرارگیری کاغذ روی دیوار و ماندگاری طولانی مدت آن از مهم‌ترین اصول و موارد در نصب کاغذدیواری به شمار می‌رود. در سال ۱۹۳۶ برای اولین بار از ترکیب مشتقات سلولزی با نام کربوکسی متیل سلولز یا (CMC) به‌عنوان چسب کاغذدیواری استفاده شد. این محصول که به‌صورت پودر قابل حل در آب ساخته می‌شد، توسط هنکل عرضه گشت.
بعد از جنگ جهانی دوم، با پیدایش رزین‌های پلاستیکی که ماندگاری، مقاومت و قابلیت شست‌وشوی بالایی داشتند، شرکت‌های تولیدکننده کاغذدیواری تحولی بزرگ را تجربه کردند.
استفاده از کاغذدیواری‌ها با طرح‌های متنوع که می‌تواند پاسخگوی تمامی سلایق باشد، هنور هم طرفداران مخصوص خود را دارد. اهمیت افراد به زیبایی محیط زندگیشان آن‌ها را بر این داشته تا هنر و دوق خود را به کار ببندند و پیشرفتی این چنین بزرگ را برای صنعت کاغذدیواری به ارمغان بیاورند. از بزرگ ترین مشکلاتی که در این زمینه وجود دارد افزایش میزان ماندگاری کاغذ روی دیوار و متناسب با شرایط جوی مکان است. از همین رو امروزه چسب مخصوص کاغذدیواری را بر پایه‌ی نشاسته اصلاح شده یا متیل سلولز می‌سازند. ویژگی‌هایی از جمله ویسکوزیته، برش نازک و چسبندگی زیاد آن باعث شده تا خاصیت نفوذ آن به کاغذ و دیوار افزایش یابد. در نتیجه در زمان نصب نیز صرفه‌جویی می‌شود.
