دوشنبه دوم تیر ۱۴۰۴
من در این نقطه ی امن، در شرقی ترین سرزمین شمال، دور از هیاهوی جنگ، در التهابم که دورم از آغوش تو و تو در میانه ای، میانه ی کمربند شدیدترین زلزله ی دنیا... کاش پیش تو باشم؛ هر کجای دنیا که باشی جان من آنجاست، قلب من آنجا می تپد که تو نفس می کشی... تویی آن وطن زیبایی که بهشت آرزوی من است
ساعت ۲۰:۰۰