این روزها از جنبه های منفی همه گیری کرونا زیاد می شنویم، من در این مجال می خواهم از مزیت ها و تفاوت هایی که این مهمان ناخوانده در سبک زندگی ما ایجاد کرده صحبت به میان بیاورم.در زمانی که همه کارها و فعالیت های اجتماعی به صورت حضوری و فیزیکی بود ما به وضعیتی رسیدیم که باید خدمات و کارها به صورت دور کاری و به اصطلاح به صورت مجازی و با کمترین حضور فیزیکی انجام دهیم.محدودیت های ایجاد شده در اجتماعات انسانی ما را برآن داشت که در خانه و از طریق اینترنت و شبکه به کارها برسیم .
برای نمونه میتوان از طراحی برنامه های قابل نصب بر گوشی برای خرید نان و میوه تا سوپرمارکت ها و فروشگاه های آنلاین نام برد. من خودم پیش از کرونا عادت داشتم برای خرید لباس یا کفشی یک خیابان را از ابتدا تا انتها مغازه به مغازه بگردم و دست آخر هم با تردید خریدی انجام دهم اما حالا با چند تنها با چند کلیک جنس مورد نظر خودم را به سبد خرید حساب کاربری خود در فروشگاهی مجازی اضافه می کنم و بعد از پرداخت آنلاین کمتر ازچند روز از فلان شهر کالا به دستم میرسد.هزینه و وقت کمتری صرف میکنم واغلب رضایت نسبی از خرید آنلاین دارم.
در حیطه ارتباطات در جایی که ما سال تا سال شاید دوستان قدیمی یا فامیل دور را نمی دیدیم حالا به مدد تنوع پیام رسان ها گفتگوهای تصویری وگروهی در خانواده ها و دوستان خارج از کشور تا داخل و حتی در همسایگی همدیگر خواهر برادر توسط این فضای مجازی همه به دور هم جمع میشویم ، مناسبت های یلدا و عید نوروز را کنار هم به صورت مجازی به گپ و گفت می پردازیم. از مزیت های خاص دورهمی های آنلاین این است که کاری به مدل وطرح خانه، وسیله زندگی و ماشین هم نداریم تنها صدا وتصویرمان در اینجا حضور دارد.حالا حتی مراسم عقدکنان به صورت خصوصی برگزار میشود عروس و داماد دوستان خود را به زنده ای در اینستاگرام دعوت می کنند و دورادورهمگی شریک شادی زوج جوان هستند، مراسمی ساده ومتفاوت اما به دور از چشم وهم چشمی های معمول ومرسوم را شاهد هستیم.همین شیوه درمراسم ختم عزا و مناسبت های مذهبی خیلی سریع فراگیر می شود و کاهش هزینه ، وقت و انرژی را به درستی تجربه میکنیم.
فضای ساخته شده خیلی سریع در آموزش هم به کار می آید؛ از استرالیا در نیمکره دیگر تا کانادا و آمریکا هنرجویان هموطن به کلاس آنلاین استاد پیانویی درشیراز ایران ملحق میشوند و موسیقی تمرین می کنند یا دوسرآشپز ایرانی یکی از لس آنجلس آمریکا و دیگری در کرمان با هم به صورت زنده همزمان مانند دو همکار غذا درست میکنند و لحظات خاطره سازی را برای دنبال کنندگان خود پدید می آورند .
این همه گیری محرومیت ومعصومیت بچه های مناطق محروم کشور را نمایان می کند و معلمی که در تهران پایتخت کشور به صورت ساعتی خصوصی تدریس میکند حالا به مدد شبکه فراگیر کمک رسانی به یاری بچه های محروم می رود و از همین فضا رایگان درس میدهد؛ انسانیت در اینجا نمایان میشود. این همه گیری ما را از فضای بیرون به خانه های اصلی که همان قلب و درون مان است هدایت کرد .تنها شدیم تا بیشتر به تفکر بپردازیم و با خودمان روراست باشیم ببینیم دراین سال ها چه کردیم و چه بدست آوردیم؟ عنوان ، شهرت ، پول ، سرمایه ....
حالا پشت این دیوارهای بلند که ساختیم همه یکی شدیم ؛ فرای ملیت ، زبان ، مکان و مذهبمان در فضایی مشترک جمع می شویم .متوجه شدیم که زمین و امکانات فیزیکی تنها راه اتصال انسان ها به یکدیگر نیست.ما در فضایی قرار است کار وتحصیل کنیم که ماهیت فیزیکی ندارد اما راه ارتباط و نزدیکی بیشتر ما را فراهم کرده است، اینجا امکانات منحصر به منطقه و گروه خاص نیست همه ما فرصت ارائه هر چه بهتر خود را داریم. استفاده از مهارت های کلامی / نوشتاری/ شنیداری و دیداری برای تولید محتوا ، خدمات ومحصول متفاوت بقای ما را در این عرصه تضمین می کند.
در این طوفان تغییرات ایجاد شده پدربزرگ ها و مادربزرگ ها با اندکی فاصله با استفاده از این ابزارها با عزیزانشان ارتباط آنلاین برقرار می کنند؛ این خود نوعی حرکت به سمت جلو است .تغییرو تحول منتظر ومعطل هیچ کس نمی شود ،عصری که در آن پا گذاشته ایم عصر ارتباطات و اطلاعات است. داده ها و مهارتهای فردی سرمایه های ما هستند .هرچند این فضا تهدیدات و خطرات خود را هم دارد؛ ترس از حمله های سایبری و دزدی های اینترنتی اطلاعات و حساب های کاربری ، هک کردن حسابهای مالی بحث جدیدی نیست اما از طرف دیگر راحت شدن کارها و صرف وقت و هزینه کمتر و بازدهی بیشتر هم وسوسه انگیزتر از آن است که ما را ازورود به شبکه نت باز دارد.
در آخر گسترش نت در یکپارچه شدن امکانات اینترنتی وهل داده شدن به سمت عصر دیجیتال را مرهون همه گیری کرونا هستیم .شاید سالها بعد درمرور تاریخ عصر اینترنت از این دوران به عنوان دوران رنسانس دوم یاد شود.
