مدت زیادی از زندگی متنفرم بودم نمیتونستم درک بکنم چرا باید زندگی کنه ادم
پوچ میدیدمش هنوزم میبینم ولی دیگه ازش متنفر نیستم
اتفاقا دوسش دارم اینده به نظرم شگفت انگیزه
گذشته هم جالبه هیچ وقت از هیچکدوم از کارام پشیمون نیستم هرکدومشون تجربه ای بودن حالا بعضیاشون دردناک بعضیاشون خوب ولی مگه زندگی همین نیست؟
به گذشتم نگاه میکنم از نکرده هام بیشتر پشیمونم تا کارایی که کردم نمیخوام دیگه این پشیمونی رو داشته باشم
