ده‌ها مصاحبه‌ی کاری رفته‌ام و ده‌ها رزومه پر کرده‌ام. حالا می‌دانم کارفرما وقتی سلام و علیک کرد، به احتمال هفتاد و هشت درصد قرار است چه بپرسد! برخی از رفتارهای کارفرماها برایم واقعاً عجیب است. اول اینکه چرا خودشان را معرفی نمی‌کنند؟ درست است ما را می‌شناسند، اما این نکته که اعلی حضرت نیستند و ما از قبل نمی‌شناسیم‌شان را اگر به یاد بسپرند از ایجاد جای خالی یک رفتار حرفه‌ای جلوگیری می‌کنند.
نکته‌ی بعدی این است که برخی سوالات زائد و اضافی را خودشان می‌دانند برای چه مطرح می‌کنند؟ مثلا رنگ مورد علاقه‌ام به درد کدام بخش از کار می‌خورد؟ اینکه در آینده قصد دارم چه کار کنم چقدر مگر رنگی از واقعیت دارد؟ ویژگی‌های خوب و ویژگی‌های بدم را بنویسم، خب من فرض کنید یک بداخلاق عنق باشم، منطقی است بنویسمش؟! نتیجه می‌شود یکسری صفات محافظه کارانه.
نکته‌ی بعدی این است که برای انواع مشاغل، ابزار کار باید از سوی کارفرما تهیه شود. وظیفه‌ی من نیست که با خودم لپ تاپ بیاورم یا گوشی مدل بالا برای تولید محتوا داشته باشم. همانطور که کامپیوتر و میزش و تلفن و ... برای کار الزامی است، تهیه‌ی چنین وسایلی نیز برعهده‌ی کارمند یا کارگر نیست هرچند اگر گوشی‌اش هم خوب باشد.
باز هم نکاتی به ذهنم می‌رسد، این‌ها مواردی بود که در اولین مصاحبه به ذهنم رسید. اگر شد در مورد رفتار کارجوها هم می‌نویسم.
