نگاه کردم دیدم تفاوت من با همسن و سالانم از زمین تا آسمان است. کنارشان که باشم یک احساس غریب و بغض آلودی به من دست می دهد. نه می توانستم با آنها بگویم و بخندم و نه می توانستم فارغ از احساس خجالت و سرخوردگی در جمعشان ساکت بنشینم. هم مانوس شدن با آنها برایم سخت و دشوار بود، و هم تحمل انزوای طاقت فرسای نوجوانی.
در هفده سالگی دوستی سی ساله پیدا کرده بودم و از این بابت خوشحال بودم. یا شاید سعی می کردم خوشحال باشم.
E-H-Y-A
1401/08/21
