شاید برای خیلی از ماها پیش اومده باشه که از سمت اطرافیانمون اذیت شده باشیم. آدمایی که شاید نزدیکترینها به ما باشن؛ مثل خواهر، برادر، پدر، مادر، همسر، یا خانوادهی همسر. گاهی هم اونایی هستن که کمی دورترن، مثل فامیل، دوست، همکار... ولی بالاخره همهی ما یهجایی طعم این اذیت رو چشیدیم.
یهجوریه که یه آدمی وارد زندگیمون میشه یا ما باهاش ارتباط برقرار میکنیم و نتیجهاش میشه ناراحتی، دلخوری، اعصابخوردی. توی جمعهای فامیلی، خانوادگی، یا حتی محیط کار... شده به خاطر یه رفتار یا یه حرف کوچیک، حالمون تا روزها و هفتهها گرفته باشه. شاید حتی شبها توی ذهنمون بارها و بارها مرورش کرده باشیم:
«خدایا من چیکار کنم؟ جوابشو بدم؟ ندم؟ سکوت کنم؟ بزنم بیرون؟»
بعضی وقتا به خودمون میریزیم. بعضی وقتا با همسرمون دعوامون میشه. یه وقتایی دیگه حوصلهی هیچکسی رو نداریم. شروع میکنیم خودمونو عقب کشیدن، رابطهها رو کمکردن، حتی ممکنه بگیم: «تنهایی بهتره!»
نه همیشه. نه وقتی که اون آدم، عزیزترین فرد زندگیمونه. نمیتونی همیشه کات کنی. نمیتونی همیشه بگی «حله، بیخیال!». وقتی پای برادر، خواهر، یا خانوادهی همسر درمیونه، قضیه فرق میکنه.
یهجایی باید بایستی و بپرسی:
من چطور میتونم با این آدم کنار بیام بدون اینکه خودم از هم بپاشم؟
اینجا یه نکتهی مهمتر هم هست؛ بچههامون.
وقتی اونها میبینن ما بلد نیستیم با آدمای اذیتکننده درست برخورد کنیم، یاد میگیرن که راهش فقط یه چیزه: قطع رابطه! قهر! فرار! اینجوری بزرگ میشن. اعتماد به نفسشون کمکم پایین میاد. چون خودشونو با بقیه مقایسه میکنن و میپرسن:
«چرا من نمیتونم مثل بقیه با فلانی کنار بیام؟ پس من مشکل دارم؟»
نه عزیزم، تو مشکلی نداری. فقط بلد نیستی.بلد نیستیم. چون هیچوقت کسی یادمون نداده چطور با آدمای سختِ زندگی کنار بیایم، بیاینکه خودمون خُرد بشیم.
ما فراموش میکنیم که انسان یه موجود اجتماعیه. اصلاً خیلی از نیازهای ما با کمک دیگران برطرف میشه. همین نونی که میخوریم، به خاطر ارتباط با نونواییه. همین یه نمونهی سادهست. حالا برو بالاتر... از غذا و لباس و درمان بگیر تا حال خوب و دل خوش.
سلامت روانمون هم به همین بستگی داره. آدمایی که روابط خوبی دارن، کمتر افسرده میشن، عمر طولانیتری دارن، حال دلشون بهتره.
پس اگه قراره عمر طولانیتری داشته باشیم، اگه دلمون میخواد حالمون خوب باشه، باید یاد بگیریم چطور با آدمها، حتی آدمای سخت و اذیتکننده، ارتباط درست برقرار کنیم.
یادت باشه:
از تو توی این عالم، فقط یه دونه هست. مواظب خودت باش.
