دوزج از رازقان نوزده کیلومتر فاصله دارد .اگر رازقان وطن آباء واجدادی من است ، دوزج وطن علمی و معنوی من است .بعد از زلزله ی سال 41 دوزج توسط مهندسین هلندی به طرز زیبایی باز سازی شد .دوزج مردم با فضیلت و با فرهنگی دارد .من نزدیک به یازده سال از عمرم را در دوزج سپری کرده ام ، هفت سال درس خوانده ام و چهار سال درس داده ام .
یکی از افتخارات دوزج وجود مجتمع شبانه روزی شهید بهشتی در این روستا است ، این مجتمع قبل از انقلاب با استحکام فوق العاده ای ساخته شده است .تمام کسانی که در بخش خرقان ساوه (زرندیه) صاحب علم وهنر شده اند در این مجتمع درس خوانده اند . از تمام روستاهای خرقان ، دانش آموزان به این مجتمع آمده اند وچون خانواده ای پر جمعیت در کمال صفا و صمیمیت با یکدیگر دوست وهمکلاس و همدرس و همکار شده اند .بسیاری از معلمان خرقان نیز از همین جا برخاسته اند .(زمانی که دانشسرای روستایی برقرار بود .) اولین رییس این مجتمع آقای غلامرضایی بود بعد آقای قریشی سپس آقای حاج امینی و بعد آقای بیگدلی که واقعاً از دلسوزان واز آن مردان مرد بود . بعد از آقای بیگدلی نیز آقای اسماعیل کلامی این مجتمع را گردانده اند . دوزج همواره در یاد و خاطر من خواهد ماند .زیرا سختی هایی که در راه رفت و آمد به دوزج کشیده ام فراموش نشدنی است . برای مردم خوب دوزج سلامتی و سعادت آرزومندم .
