در هر شغل و پیشه ای گاه ستارگانی ظهور می کنند و در عالم خود می درخشند و جلوه گری می کنند و نور می بخشند اما بیش از چند دهه نمی پایند .عالم هنر پیشگی در سینما چنین است .کم پیدا می شوند ستارگانی چون چارلی چاپلین که آن چنان کارشان در حد اعلای هنر باشد که فراموش ناشدنی شوند وتا ابد ماندگار بمانند.
در عالم ورزش و فوتبال هم چنین است .ستارگان فوتبال چند دهه ای می درخشند و در جان و قلب وطن پرستان جا خوش می کنندو بالاخره فراموش می شوند .
کم پیدا می شوند انسان هایی چون جهان پهلوان تختی که منش پهلوانانه اشان ،اخلاق کریمانه اشان فراموش ناشدنی شود و دنیا نتواند که فراموششان کند .
ستارگان عالم علم از لونی دیگرند ،آنان در راه کسب فضیلت و دانش رنج ها می برندو دریچه های نور و دانش را برای بشریت می گشایند وتاابد ماندگا ر می شوند ؛برای همین است که مولوی می گوید :درخت علم درخت زندگی جاوید است و هرکس از میوه ی این درخت نوش جان کند ،مرگ و میرایی ندارد.
ایران ما نمی تواند دکتر محمود حسابی را فراموش کند .جهان نمی تواند ابوعلی سینا را فراموش کند .جهان نمی تواند خوارزمی ،خواجه نصیر طوسی،خواجه نظام الملک و فارابی را فراموش کند.
جهان نمی تواند ارسطو،سقراط،افلاطون،ادیسون،کانت وده ها دانشمند برجسته ای که ده ها جلد کتاب از خود به یادگار گذاشته اند را فراموش کند.
جهان نمی تواند علامه طباطبایی مارا فراموش کند او که با تفسیر المیزانش عالم را به حیرت واداشته است .
ستارگان ادب نیز خاموش نا شدنی اند .ایران ما حافظ،سعدی و عطار و فردوسی و نظامی را نمی تواند فراموش کند و هر روز که می گذرد فروغ اینان صد چندان می شود وبیشتر می درخشند و نورشان افزون تر می شود .
جهان نمی تواند شکسپیر،گورگی،چخوف،لامارتین وو یکتورهوگو را فراموش کند .نور اینان همیشه تابان است و کسانی که در جستجوی نور و روشنایی اند ناگزیر به سراغشان می روند .
پرداختن به داستان پیامبران الهی و ائمه ی معصومین که نورشان نور الهی و جلوه ای از جمال و جلال لم یزلی هستند از حوصله ی بحث ما خارج است و ما را توان پرداختن به آن ها نیست .
ما از ستارگان علم و ادب و هنر سخن می گوییم و غرض از تقریر و تحریر این مطالب این است که به دوستان بگوییم راهی که شما انتخاب کردید راه نور و روشنایی است .راه امید و رجاست ،راه همان ستارگانی است که درخشیده اند و ما از آنان بهره مند شده ایم . راه حافظ و سعدی و فردوسی است .درست است که هیچ کس نمی تواند جای حافظ و سعدی را بگیرد اما:
آب دریا را اگر نتوان کشید
هم به قدر تشنگی باید چشید
می خواهم بگویم منطقه ی ما ،استان ما،بالاخص شهرها و روستاهای ما هم بی ستاره نبوده و نخواهند بود .
از وزیر اعظم امیر کبیر بزرگ ،تا دکتر محمود حسابی تا خواجه سلمان ساوجی وتا تیلیم خان و حاج اکبرخان رزاقی و مرحوم دکتر کمالی از ستارگان منطقه ی مایند .
و اینک نیز ستارگانی در منطقه ی ما نور افشانی می کنند که اگر الان دچار کم لطفی ها و بی مهری ها گردیده اند اما آینده نشان خواهد داد که اینان چه ستارگان پرفروغ و فراموش ناشدنی اند .
از شاعر بزرگ و محترم ،پژوهشگر و نظریه پرداز شعر آیینی استاد سید علی اصغر موسوی باید نام ببرم که هم در عالم شعر وهم در عالم نثر قلمی همچون سعدی و طبعی همچون حافظ و سنایی دارد .
از دکتر خسرو امیرحسینی باید نام ببرم که با تالیفات ارزشمند خود ،تاریخ منطقه را با زحمات طاقت فرسا مدون و مکتوب ساخته اند .
از شاعر پر آوازه محمد خرمشاهی و ازدکتر پرویز دولتخانی باید نام برد که از استادان برجسته ی دانشگاهند .
ونیز باید اشاره به شاعران جوانی همچون علی رحمتی کرد که با قلمی توانا در راهند تا چشم همه را به نور خویش خیره نمایند .
برای همه ی عزیزان و حضار در جلسه که باید نامی از آن ها در نوشته می آمد آرزوی سلامتی و توفیق روز افزون دارم و نوشته ام را با صلواتی بر محمد و آل محمد پایان می بخشم .
