ققنوس:الیاس امیرحسنی

سکوت راهبه ی تلخی زمانه ی ماست

نگاه را تلاوت کن

نجابت دریا را تلاطم موجی باش

دلت نسوزد اگر

برگ ها سراسیمه می نگرند

وآب ها به خون بدل شده اند

سپیده در راه است وصبح خواهدشد

دوباره کوچه پر از رقص خواهد شد

بگو چه خبر ؟

مرام درخت است شکستن

به دشواری ِخنده ها را نوشتن

به آسانی قلب ها را شکستن

شکستم شکستم

سوختم

دوباره همچو ققنوسی زاده خواهم شد

نشستم و خندیدم

نشستم و خشکیدم

نشستم و یخ کردم

هنوز هم گیج هستم

صبورخواهم بود

صبور خواهم ماند

وباد باد وزنده

بشارت پاکی هاست

اشارت شادی هاست

حکایت رویش هاست

بگیر دست خودت را و کاری کن

که انتظار از هیچ کس نباید داشت

و شیطان حیران انسان است

آنان که رفته اند آنان نمرده اند

ماییم مرده ایم

تومرا تمام کردی

دوباره بر می گردم به دوره ی پدرم

به دوره ی کار و به دوره ی شادی

به دوره ی خنده بدون آگاهی