این مقاله را در اولین مراسم بازنشستگی بچه های دانشسرا خواندم
زبوسیدنی های این روزگار
یکی هم بود دست آموزگار
می گفتند :مجتمع دوزج را شاه می ساخت تا زندانش کند و من می گویم چه زندان با برکتی که باعث رهایی و آزادی انسان های بی شماری شد .
مولانا می گفت:درخت علم و دانش درخت زندگی جاوید است که باید اضافه کنیم علم و دانش موجب آزادی و رهایی است .مگر نه این است که جهل و نادانی ،غل و زنجیری است که انسان را از پرواز باز می دارد .
مگر نه این است که جهل و نادانی انسان را زمین گیر می کند در غرور و تعصب در گناه و اشتباه در بخل و حسادت و این علم است که به او بال پرواز می دهد و جهان وسیع و خلقت عظیم خداوند را به او نشان می دهد و او کوچکی خود را در برابر این همه بزرگی می بیند و به این فکر می افتد :
که جایی که دریاست من کیستم
گراو هست حقا که من نیستم
اینک آن بزرگان که برای ما سوغات علم و دانش و حرکت را به ارمغان آوردند ،در زندان را شکسته اند و چند سالی است که به افتخار بازنشستگی نایل شده اند و شیخ و پیر و مرشد و مراد این جمعند .
از جناب غلامرضایی سخن بگوییم که اولین کسی شد که این مرکز را افتتاح نمود و قافله سالار راهیان دانش شد .
او که آمد محسن حاجی سلطانی هم پیدایش شد ، جناب آقای صفوی هم آمدند،عطارد آمد ،وحاج ابراهیم کاوه هم پیدایش شد و روز های سرد خرقان با وجوشان به گرمی گرایید .چراغ علم را در دستان کوچک ما نهادندو ما راه را یافتیم و حرکت کردیم .
یک سال گذشت و قافله به راه خود ادامه داد .سید قریشی با جدیت سکان کشتی نجات را به دست گرفت با آمدن او میرابی آمد ،آمینون آمد ،پرپوچی ها آمدند ،منصوری آمد،ذاکر آمد ،محمدی آمد ،غلامی آمد ،رضامیری ،زمانی و خیلی های دیگر آمدند .
بعد از قریشی جناب حاج امینی طلایه دار این حرکت بود ،او به خرقانی ها او به دانش جویان جسارت را به ارمغان آوردو آموخت که بر پای خود بایستیم و از کارهای بزرگ نهراسیم او که آمد سهیلی آمد ،شکرریزآمد ،نادری آمد ،منصوری آمد ،قاسمی ،احمدی و خیلی های دیگر نیز آمدند .
در همین زمان از جمع راهیان دانش گروهی به جمع راهیان نور و شهادت پیوستند.مسعود جعفری شاهد شهادت را در آغوش کشید.رضای هوشیاربه ملکوت پرواز کرد.چشم بینای حسن احمدی به جهان روشندلان روشن شد .مروتی ،رضا صفا، محمد رشید ،طویل و طولانی زخم برداشتند.اما قافله به راه خود ادامه داد .
آمدیم و آمدیم و امروز نسل اول راهیان نور و دانش ،راهیان علم و ادب ،مشعل هدایت بردست و بعد از سال ها جنگیدن بادیو جهل و نادانی با سخت ترین شرایط،در دورترین روستاها،به افتخار بازنشستگی نایل آمده اند و این مشعل را به یاران دیگرشان می سپارند .
سرایی،قسمتی،صفاری،احمدی،مرادی،مروتی،زارع صبا،رشید،سید محمود علوی،جباری و دوستان زرندی آقای ممنون ،فتحی،زاهدی ،زمانی و.....
مبارکتان باد این روز و روزهای دیگر خوب خداوند که شما با افتخار به پیشینه ی ۳۰سال خدمت صادقانه ،زندگی پر ثمر و پرباری را گذرانده اید .
آقای حاج امینی وقتی مجتمع را به آقای بیگدلی می سپرد .نهال علم ودانش در این جا به درختی تناور تبدیل شده بود .جناب بیگدلی این درخت را هرس نمود .زوائد را زدود و از دانشجویان مردانی کارآمد و کارساز برای آینده ی جامعه بار آورد .خیلی از این جوان ها افرادی موثر در جامعه ی مدنی شدند ،شورای اسلامی شهر و روستا کمترین سمتی بود که آنان برای خدمت به مردم پذیرفتند .
وقتی جناب آقای کلامی مسئولیت مجتمع را عهده دار می شد دیگر دانشسرا رمق های آخر خود را می کشید اما او با گرد آوردن همین دانشسرایی ها و همین تحصیل کردگان این مجتمع این بار نه برای تحصیل بلکه برای تدریس به آنان فهماند که هرکدام از شاگردان باید پا جای پای استادان خود بگذارند و وظیفه ی خود را به انجام رسانند .سال ها این مجتمع محمد رشید ،جناب کارگر،جناب تحفه و اذانی ها و محمد احمدی و پناهی و ....را در دامان خود نگه داشت تا آموخته های خویش را به فرزندان این مرزو بوم بیاموزند اینک خرقان به دانشی مردان خود می بالد .
اما کدام زبان را یارای قدر دانی و سپاس از این همه ایثار و فداکاری است .من چگونه از استادم حاج ابراهیم کاوه می توانم تقدیر و تجلیل کنم .او که شاید بتوانم گفت شالوده ی زندگی ام را بنیان نهاد،مرا به پشت تریبون کشید و آموخت که بخوانم ،بنویسم و به دیگران بیاموزانم .مردی که اگر دستم را نمی گرفت معلوم نبود از کدام نا کجا آباد سر در می آوردم.
آری استاد نرجسی ،استاد مطهری،استاد سروش،استاد حاج فیاضی،استادحسینی،استا داسدی،استاد غفاری،استادمنوچهری،استادموید راهم فراموش نکرده ایم به آنان هم درود می فرستیم که رنج راه و سرما را برخود هموار کردندتا به محرومان خرقان خدمت کنند.
راستی که بعد از سال ها که به عقب می نگریم جز عظمت جزخلوص نیت جز صداقت وپاکی در سفیران علم و ادب چه چیز دیگری می توانیم
یافت .اینان بندگان محبوب خدایند که باید گفت رو سفیدان هردو عالم اند .اینان همانانند که فرشتگان بال هایشان را زیر پایشان پهن می کنند.
اینان همانانند که خداوند به قلمشان قسم یاد کرده است .برای این برگزیدگان ،این دانشی مردان ؛سعادت و سلامت خواهانیم .امید است چراغ دلشان روشن و پرنور و نسل هایشان پی در پی از سعادتمندان و خوشبختان روزگار باشند .
