موتورسیکلت های کراس از سیستم تعلیق و فنربندی پیشرفته ای برخوردار هستند که قیمت بالایی دارند. همچنین مخزن سوخت آن ها کوچک است و در ساخت آنها تجهیزاتی چون کیلومتر شمار، بوق، راهنما،چراغ و … لحاظ نشده است. انجین این موتورسیکلت ها با حجم ۱۲۵ سی سی تا ۵۰۰ سی سی متغیر است و در داخل شهر باید وسیله ای دیگری آن را جابه‌جا نمود. موتور کراس برای اولین بار در بریتانیا در مسابقات تریال (Trial) موتور سیکلت رونمایی شد، کلمه “موتوکراس” که در بریتانیا به عنوان مسابقات اسکرامبل (Scramble) شناخته می‌شود، با ترکیب کلمه فرانسوی برای موتور سیکلت یا به اختصار موتو (moto) با “کراس کانتری” به وجود آمده است.
تغییرات حجم موتور
برای الهام بخشیدن به تحقیق و توسعه فناوری مسابقات موتور کراس چهار زمانه، انجمن موتورسواران آلبرتا (AMA) که نهاد حاکم بر ورزش موتور سیکلت در آمریکا است، محدودیت مجاز را برای موتورهای چهار زمانه در AMA Supercross و Motocross 125 و ۲۵۰ سی‌سی را افزایش داد. مسابقات قهرمانی با توجه به قدرت نسبی یک موتور چهار زمانه در مقایسه با موتور دو زمانه در آن زمان، محدودیت جابجایی موتور کراس به این صورت بود که موتورهای ۱۲۵ سی‌سی به ۲۵۰ سی‌سی و ۲۵۰ به ۵۵۰ سی‌سی تغییر یافت.
ویژگی موتورسیکلت‌های آفرود
اولین نکته درباره موتورهای آفرود، توانایی آنها در عبور از مسیرهای ناهموار است. بنابراین برای سازندگان چنین موتورهایی، پارامتر قدرت، بسیار مهم‌تر از پارامتر سرعت است. منظورمان از قدرت بیشتر، همان گشتاور بیشتر است. پس جواب این سوال که چرا موتورهای آفرود با حجم کمتر از 250 سی‌سی، مشتریان زیادی ندارند، قابل حدس است!
بهترین موتورسیکلت‌های آفرود، ممکن است از 250 سی‌سی تا 650 سی‌سی، حجم انجین داشته باشند ولی نکته جالب اینجاست که اکثر موتورسازان، حتی برای حجم‌های 650 سی‌سی هم از انجین‌های تک‌سیلندر استفاده می‌کنند چراکه با این کار، می‌توانند گشتاور بیشتری را برای دنده سنگین، از انجین بیرون بکشند. همچنین در این نوع از موتورسیکلت‌ها، باید از لاستیک‌های آفرود استفاده کنید. بنابراین هیچ موتورسازی از تایرهای تیوب‌لس برای این موتورها استفاده نمی‌کند. اگر به چرخ موتورهای آفرود دقت کرده باشید، خواهید دید که همه آنها از رینگ‌های سیمی بهره می‌برند چراکه دوام و استحکام آنها نسبت به رینگ‌های پره‌ای، معمولا بیشتر و بهتر است.
