کتابی با فراز و فرود جذاب اما غیر حرفه ای.
مشخص است نگارنده ژاپنی کتاب، نویسنده نیست . قلم فریاد می زند من نویسنده ای حرفه ای نیستم، یا بهتر بگویم اصلا حرفه من نویسندگی نیست. فقط خاطره ام را بصورتی پراکنده نوشتم.
بقول من بپر بپر موضوعی داشت. از حیاط و کلاس دانشگاه یک مرتبه می پرد وسط بازار یا از ان جا به جای دیگری.
پیوستگی نگارشی ندارد.
اما باید گفت به شدت جذاب است.
دختری که در منطقه ای به نام ژاپن متولد شده و حالا معنای زندگی را همانی میداند که می بیند.
همان برندهای پوشاک
همان توجهات اشخاص به دختری به نام هانیکو در دانشگاه
و خیلی همان های دیگر.
دیگران هم، به دنبال همین، همان ها هستند و زندگی را همین میدانندو والسلام.
مدل های تربیت کردن ژاپنی ها برایم جالب بود اما هیچ جوره نمیشود برخی را در زندگی پیاده کرد.
البته من، الگو گیری های این مدلی را خیلی نمیپسندم و بیشتر معتقدم هر کس مدلی در تربیت فرزندش دارد و مدلی برای حیات بصورت کلی.
مثلا اینکه قبل از خوردن صبحانه وظیفه تمیز کردن ورودی با نویسنده بوده ان هم در سن۴یا۵سالگی.
یا واکس زدن هر روزه کفش های پدر در صبحگاه با برادرش بوده که او هم کوچک بوده
حالا اگر این مدل کارها را بخواهیم از کودک ان هم قبل از صبحانه دادن به او.
افت فشار و افت اخلاق و هزار افت دیگر را باید بعدش منتظر باشیم.
پس نمیشود قبل صبحانه از او توقع داشته باشم. نهایت این است که هفته ای یک بار از پسر ۶ساله ام بخواهم این زباله ها را ببر بیرون و...
الان ارزوی خیلی از خانواده ها خوابیدن در ساعت۱۰شب است. اما مگر بچه ها میخوابند؟
نویسنده می گوید ساعت۹شب ، ساعت خوابمان بود?
پوچی زندگی بی خدایی را در آن عبارات فهمیدم که هانیکو همان دختر جذاب دانشگاه و برند پوش با ان وضعیت رها میشود و از چشم ها می افتد.
خب معلوم است عاقبت پیروی از هوس های مادی و ...سرانجامش چیست.
ولی اینکه در ژاپن پرسیدن و چرا چرا کردن نهی میشود را اصلا نپسندیدم.
بله موافقم که باید «پاشو برو به کارت برس» بود.
اما خب نمی شود که سوال نپرسید.
پس کی باید جواب گرفت از پرسش؟؟?
اصلا کل حیات بشریت سوال و جواب است.
نمیشود ان را حذف کرد.
خب نمی توانم این را نگویم.
دوستان در نوشته های قبلی، می گفتند کاش داستان را لو ندهم.
خب این را نمیخواهم لو دهم.
اما این را باید بگویم.
اینکه رسانه های کشورهای غیر همراه مسلمانان می گویند، مسلمانان عقب مانده هستند.
باید به عرض شان برسانم نه اینکه شما عقب مانده نیستید و زنان تان را از خیلی موارد جزئی محروم نمیکنید!!!
عقب ماندگی ما همین بس که مدام دانشمندان ما را به ابدیت میفرستید. اگر عقبیم چرا نمیگذارید دانشمندان مان سالم بمانند؟ اگر به زعم شما عقب مانده ایم که این دانشمندان ما را رها کنید.
و اما توصیه میکنم گوشه دنجی پیدا کرده و حتما کتاب را بخوانید .
نگران نباشید اگر مثل من گوشه دنجی پیدا نکردید، میدان هیاهوی بچه هایتان هم می تواند برای مطالعه کتاب خوب باشد.⭐️
همه کتاب جذاب و خواندیست، اما از صفحات ۴۰به بعد جذابیتش دوچندان میشود.
هه
