#کفیر
✍️ احتمالا افرادي كه محصول كفير كارخانه‌ای توليدِ خارج از كشور را مصرف كرده باشند، متوجه تفاوت‌های آن با محصول كفير كارخانه‌ای توليد شده در كشور خودمان شده اند.
مهمترين تفاوت مشهود بين آنها، غلظت
و احساس دهانی و متعاقبا تاثير همين دو در برداشت متفاوت از مزه اين دو محصول است.
? سوال اينجاست كه دليل وجود اين تفاوت بارز در چست؟
? و جواب اين سوال از دو جنبه متفاوت:
١- از آن‌جايي كه يكي از مراحل اصلی در توليد اين محصول، تخمير الكلي است پس توليد الكل ناشي از فعاليت مخمر در آن (هر چند اندك و زير يك درصد)، ويژگی لاينفك آن خواهد بود و از آن‌جايی كه وجود الكل در مواد غذايی توليد شده در كشورهاي اسلامي، ممنوعيت شرعي دارد لذا براي توليد كفير در اين كشورها بايد از استارترهاي خاص كه قابلیت تولید الکل ندارند و یا به‌واسطه اصلاحات ژنتيكی قابليت توليد الكلِ مخمر آن حذف شده استفاده شود.
٢- از آن‌جايي كه دوغ در كشور ما يك نوشيدني محبوب و پرمصرف است، توليدكنندگان سعي كرده اند كه كفير را با كمي تغيير، مشابه دوغ ايرانی توليد كنند كه همين مورد باعث ظاهر رقيق‌تر آن نسبت به انواع غير ايرانی اين محصول مي‌شود! و حتی در توليد آن از درصد كمی نمك و حتی گاها برخي طعم دهنده‌ها نيز استفاده می‌شود كه تمام موارد ذكر شده، مشابهت آن‌را با دوغ خودمان بيشتر می‌كند.
? پس بنا به دلايل گفته شده و با تغييراتی كه
در توليد اين محصول نسبت به نوع اصلي آن وارد شده، مطابق استاندارد ملي كشورمان اين محصول به نام "نوشيدني كفير" يا "كفير ايراني" معرفي گرديده كه در واقع به نوعی گويای تفاوت آن با نوع اصلي و واقعی آن است.
————-
