کیلین مورفی (Cillian Murphy) در ۲۵ مه ۱۹۷۶(سال ۱۳۵۵) در ایرلند، ایالت کورک در شهر داگلاس به دنیا آمد. او قبل از این که به بازیگری روی بیاورد پیانیست، ترانه سرا و حتی خواننده اصلی گروهی راک به نام The Sons of Mr. Green Genes بود. وی همچنان هم به موسیقی علاقه دارد و هرز گاهی در این زمینه فعالیت میکند. وی کار خود را با فیلم های مستقل و نمایش نامه های کوچک شروع کرد او هم اکنون در لندن زندگی میکند. کیلین مورفی در اولین حضورش در سینما با فیلم The Trench به کارگردانی William Boyd در سن ۲۳ سالگی بود. اگرچه این اثر به اندازه اثار بعدی اش مثل تلقین موفق نبود اما تجربه بازی با دنیل کریگ و پال نیکولاس را با بازی در این فیلم کسب کرد. کیلین برای نقش بتمن هم تست داد اما برای نقش اصلی انتخاب نشد. اما نولان که شیفته بازیگری مورفی شده بود، نقش منفی این مجموعه را به او داد. او وسواس زیادی در انتخاب نقش هایش به خرج میدهد و به گفته خودش یا نقشی را قبول نمیکند یا آن را به بهترین شکل ممکن انجام میدهد.
اسم پدر او برندان مورفی بود که به کارمندی وزارت آموزش و پرورش ایرلند مشغول بود. مادرش به نام جین مورفی یک معلم زبان فرانسوی بود. بیشتر اقوام کیلین مورفی به معلمی مشغول بودند. کیلین تنها فرزند خانواده نیست و یک برادر و دو خواهر دیگر دارد. برادر او به نام پایدی و خواهران او به نام های سیله و اورلا که کیلین از همه آنها بزرگ تر است. خانواده او ابتدا در داگلاس زندگی میکردند، اما بعدا به اطراف شهر بالین تمپل اسباب کشی کردند. خانواده او کاتولیک رومی اند.
علاقه اش به موسیقی به ده سالگی برمیگردد که از همان جا نوشتن و اجرای آهنگ های مختلف شروع شد. مورفی به مدرسه ای کاتولیک میرفت و همانجا نخستین جرقه های فکر کردن به بازیگری زده شد. او در مدرسه نمرات خوبی داشت اما چون احساس میکرد آنجا به هنر اهمیت داده نمیشود از مدرسه و زنگ ورزش متنفر بود و اغلب تعلیق میشد. در ابتدا معلم انگلیسی او بود که مورفی را به بازیگری تشویق کرد. اما مورفی به موسیقی علاقه داشت. پس او به همراه برادرش در سنین نوجوانی به عضویت چندین بند درآمدند. در نهایت در سال ۱۹۹۶ به بند آن زمان آنها (The Sons of Mr. Green Genes) پیشنهاد شد که پنج آلبوم ضبط کنند ولی چون برادر مورفی مشغول تحصیل در دبیرستان بود، آنها قبول نکردند. حتی امروز هم موسیقی بخش مهمی از زندگی مورفی را تشکیل میدهد، افراط او در خرید سیستم های پخش موسیقی و حضور در بین افراد موسیقیدان و … . البته که امروز او دیگر عضو هیچ بندی نیست. اما هر چند وقت یک بار به صورت غیر رسمی و دورهمی گونه با دوستانش یا در تنهایی اش آهنگ مینویسد و موسیقی مینوازد.
در نهایت وقتی مورفی با پافشاری والدینش مدرسه را به پایان رساند به دانشگاه حقوق در کورک رفت. او به وکالت هیچ علاقه ای نداشت و این رشته برایش هیچ جذابیتی نداشت. پس با گروهش به اجرا مشغول شد و از این کار نهایت لذت را میبرد تا اینکه سرانجام نتوانست امتحانات دانشگاه را بگذراند. اما او به قسمت تئاتر دانشگاه رفت و از آن خوشش آمد. همانجا بود که در نمایش ها شرکت میکرد و مهارت های بازیگری بیشتری از خودش نشان میداد. در همین دوران بود که کارگردان فیلم خوک های دیسکو، از بازی خوب مورفی خوشش آمد و او را به بازی در نقش اصلی این فیلم دعوت کرد. علاقه مورفی به بازیگری بیشتر میشد و یکی از نمایش هایی که مورد توجه اش قرار گرفت، نمایش پرتقال ساعتی توسط کمپانی تئاتر کورکادورک بود. از همان زمان با انتخاب کردن شخصیت های جالب، مهارت های خود را تقویت کرد. اولین فیلم بلند مورفی مربوط به سال ۱۹۹۹ به اسم Sunburn است. این نقش پیشرفتی عالی برای او بود و همین نقطه بود که کمتر به بازی در تئاتر میرفت و بیشتر در صحنه های فیلم برداری دیده میشد.
او حتی در سال ۲۰۰۱ نمایش نامه کمدی درباره نگهبانان نوشت و خودش هم نقش اولش را بازی کرد. در جشنواره فیلم ادینبورگ این فیلم نظرات مثبت زیادی دریافت کرد. سریال The Roads We Take که از شبکه BBC پخش شد. سبب شد تا این بازیگر فراتر از مرزهای ایرلند شناخته شود. که احتمالا همین موضوع باعث پیشنهاد بازی در فیلم ۲۸ روز بعد شد. موفقیت این فیلم پیشرفتی بزرگ برای این بازیگر بود. پس از این فیلم بود که کیلین مورفی به هالیوود دعوت شد. او در کمدی سیاه Intermission بازی کرد که از تمام پروژه های او در ایرلند برجسته تر بود. این فیلم به کارگردانی دنی بویل با ژانر علمی تخیلی ترسناک و تم آخرالزمانی آغازی بر محبوبیت کیلین مورفی بود. در سال ۲۰۰۳ بود که او با بازی در نقش کنستانتین در نمایش مرغ دریایی دوباره به تئاتر برگشت که موفقیت بزرگی شد و در جشنواره معتبر ادینبورگ به نمایش درآمد. در آینده او حتی در نقش یک فرد تراجنسیتی در فیلم Breakfast on Pluto را بازی کرد. با این کار به بازی در نقش های متعدد ضد قهرمانی اش پایان داد و حتی موج جدیدی به محبوبیت او اضافه کرد.
در میانه سال ۲۰۰۴ بود که مورفی با دوست دختر خود ایون مک گینز که یک هنرمند هنرهای تجسمی است، ازدواج کرد. مورفی با مک گینز در یکی از اجراهای گروه راک اش در سال ۱۹۹۶ آشنا شد. آنها در در سات کانتری دابلین به همراه دو فرزند پسر خود زندگی میکنند. یکی به نام مالاکی در سال ۲۰۰۵ به دنیا آمد و آرون در سال ۲۰۰۷ متولد شد.
این سریال خوش ساخت و محبوب در سال ۲۰۱۳ استارت خورد و داستان آن پس از جنگ جهانی اول در بیرمنگهام میگذرد که کیلین مورفی تهیه کنندگی و نقش اصلی آن را به عهده گرفت. بازی در سریال پیکی بلایندرز، تامی شلبی را به بخشی از زندگی او تبدیل کرده است. شخصیت تامی شلبی به گونه ای است که مسئولیت های زیادی دارد و به همین علت شب ها نمیخوابد و هرگز وقت استراحتی ندارد. به گفته خودش طی کردن روزهای زیادی با سبک زندگی تامی شلبی باعث شده در خانه با همسرش کمی تاریک تر بشود. این نشانه شدت طبیعی بودن بازی مورفی در نقش های مختلف است. از دیگر چیزهای جالب توجه ترک گیاهخواری مورفی برای نقش تامی شلبی بود. بازی در این نقش انرژی زیادی از او میگرفت و برای این که بتواند در اجرای این نقش موفق تر عمل کند، گوشت را به برنامه غذایی خود برگرداند. چند ماه پیش فصل آخر این سریال پخش شد. اما اخیرا نویسنده پیکی بلایندرز، استیون نایت اعلام کرده است که اسپین آف این سریال داستانی درباره جنگ جهانی دوم دارد و تامی شلبی هم در آن حضور خواهد داشت. کیلین مورفی از خبر این اسپین آف هیجان زده است اما فعلا فیلم نامه ای به او داده نشده و انگار بازیگران این مجموعه نیاز به کمی استراحت دارند.
این بازیگر هالیوودی ابراز بیزاری از شهرت کرده و همیشه با شهرتش در کشمکش بوده است. او تلاش خود را کرد تا زندگی اش را خارج از دید مردم نگه دارد و درباره زندگی شخصی خودش صحبت نکند. جالب است بدانید تا سال ۲۰۱۰ مورفی در هیچ برنامه زنده و گفت و گوی تلویزیونی شرکت نکرده است. این طلسم با برنامه ایرلندی لیت لیت شکسته شد اما بعد از آن هم به زندگی محافظه کارانه ادامه داد. برای همین است که او تنها به مراسم ها میرود و جوری زندگی میکند که مورد توجه رسانه ها قرار نگیرد. به گفته خودش به روش زندگی افراد مشهور علاقه مند نیست. او به زندگی عادی و روزمره علاقه دارد، این که هر روز سوار اتوبوس بشود و به خرید برود و با مردم عادی برخورد داشته باشد. او میگوید در کنار مردم بودن باعث درک بهتر یک بازیگر از مردم برای ایفای نقش هایش میشود. وقتی مردم در مواجه با او واکنش خاصی ندارند خوشحال میشود. او معاشرت با مردم عادی را دوست دارد اما همزمان از کسانی که از او هنگام انجام کارهای روزمره بی اجازه عکس میگیرند شاکی است. به گفته خودش از این جاسوسی ناشیانه و مخفی عکس گرفتن ها اصلا دل خوشی ندارد. کار به جایی رسید که او احساس شرم و خجالت از شهرتش میکند. به نظر او افراد زیادی هستند که زحمت بسیاری میکشند، بازیگرها بیش از اندازه پول میگیرند و به قولی اور ریتد هستند.
مورفی وقتی ۲۱ سال داشت برای گسترش فعالیت هایش به لندن رفت. در سال ۲۰۰۸ چهار تمبر پستی با چهره کیلین مورفی توسط اداره پست ایرلند برای این که نشان دهند چقد به این بازیگر افتخار میکنند و برایش احترام قائل اند ایجاد کردند. او در سال ۲۰۱۵ در بین پنجاه مرد خوش لباس بریتانیایی از سوی جی کیو قرار گرفت. او در سال ۲۰۰۷ در کمپین راک د وت ایرلند شرکت کرد و همچنین در کمپینی برای حمایت از حقوق افراد بی خانمان هم شرکت داشت. او رابطه دوستی با لیام نیسان و کالین فارل دارد. مورفی مردی کاملا خانواده دوست بوده و از انجام ابتدایی ترین کارها برای وقت گذرانی در خانه و کنار خانواده حسابی لذت می برد. او از رسانه های اجتماعی مثل اینستاگرام استفاده نمیکند و پیج شخصی ندارد. او پس از انجام تحقیقاتش برای نقش فیزیکدان فیلم آفتاب، بی دینی را انتخاب کرد.
