یونجه نباتی علوفه ای است که امروزه کشت آن به سرعت توسعه یافته است و سطح کشت بیشتری را به تدریج اشغال خواهد نمود. این نبات دارای سابقه تاریخی بسیار قدیمی می باشد که قدمت آن به ابتدای تاریخ تمدن می رسد، مبداء یونجه منطقه خاور نزدیک و آسیای مرکزی است. بنا به نظر وافیلوف روسی مبداء یونجه مرکز خاور نزدیک و آسیای صغیر، قفقاز، ایران و مناطق کوهستانی ترکمنستان است.
به علت اهمیت آن زودتر از هر گیاه علوفه ایی دیگر اهلی شده است. یونجه در مناطق دارای آب و هوای قاره ای مشخص سرد و تابستان های گرم و خشک رشد و تکامل یافته است. یک بهار دیررس و تابستان کوتاه از مشخصات آب و هوای قاره ایی است. این خصوصیات آب و هوایی یا منطقه سازش یونجه در کشور ایران شامل نواحی سردسیر یا مناطق غربی کشور است. احتمالا موفقیت اصلی اصلی این گیاه را می توان در داشتن سیستم ریشه آن دانست.
پودر و پلت یونجه در کلیه دامها قابل مصرف بوده و می‌توان آن را به صورت مستقیم در هر نوع وضعیت تغذیه ای در گاوهای گوشتی و شیری، خوک، اسب، طیور، خرگوش، گوزن، گوسفند، بز و حیوانات دست‌آموز استفاده نمود. یونجه پلت شده موجب افزایش سرعت رشد و ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با سایر منابع پروتئینی می‌گردد.
یونجه پلت شده به علت کیفیت بالا می‌تواند جایگزین بخشی از دانه غلات و علوفه به صورت تواماً در جیره‌های گاوهای شیری گردد.
تحقیقات نشان می‌دهد که پروتئین موجود در پلت یونجه به نسبت پروتئین علوفه یونجه، سیلوی یونجه و کنجاله سویا در شکمبه به میزان کمتری تجزیه می‌گردد. این امر موجب گشته که یونجه پلت شده را بتوان به عنوان منبع پروتئین عبوری محسوب نمود.
منبع:b2wall
