تعمیر کولرگازی و داکت اسپلیت در تهران
تعمیر کولرگازی در تهران با شیر انبساط ترموستاتیک را به تکنو تهویه بسپارید. شیر انبساط ترموستاتیک (TEV) یا (TXV) در کولرگازی ، جریان مبرد مایع وارد شده به اواپراتور انبساط مستقیم (DX) را با حفظ سوپر هیت ثابت و مناسب در خروجی اواپراتور کنترل می کند. سوپرهیت تفاوت بین دمای بخار و دمای اشباع مبرد است. برای اندازه گیری سوپرهیت ایجاد شده توسط شیرهای انبساط TEV، تفاوت بین دمای موجود در بالب حسگر شیر و دمای اشباع مربوط به فشار مکش در محل نصب بالب حسگر تعیین می شود. با کنترل سوپر هیت ،TEV می تواند تقریباً کل سطح اواپراتور را فعال نگه دارد، در حالی که اجازه ورود مبرد مایع به کمپرسور را نمی دهد. همین توانایی TEV در تطبیق جریان مبرد با سرعت تبخیر مبرد در اواپراتور ، TEV را به بهترین انتخاب برای اکثر سیستم های تبرید تراکمی تبدیل کرده است.
مطالب مرتبط:
تعمیر کولرگازی و سیستم تبرید آن در تهران توسط متخصصین تکنو تهویه انجام می شود. برای تعمیر سیستم تبرید کولرگازی در تهران درک عملکرد شیر انبساط ترموستاتیک ، درک عملکرد سیستم تبرید در کولرگازی ضروری است. به طور کلی سیستم تبرید را می توان به عنوان یک سیستم بسته تعریف کرد. که در آن فرآیند جذب و دفع گرما با گردش و جریان مبرد در یک سیکل تراکم انجام می شود. در ساده ترین شکل، سیستم تبرید از پنج جزء تشکیل شده است: کمپرسور. کندانسور. اواپراتور. تجهیز انبساطی و لوله های مسی که این تجهیزات را به هم متصل می کنند. البته در تمامی سیستمهای تبرید ، یک واحد کنترل که عملکرد سیستم را کنترل می کند وجود دارد. ساده ترین آن ، یک ترموستات است.
یکی از انواع تعمیر کولرگازی، تعویض کمپرسور می باشد. تعویض کمپرسور کولرگازی در تهران را به تکنو تهویه بسپارید. قلب یک سیستم تبرید تراکمی در کولرگازی، کمپرسور است. زیرا باعث جریان یافتن مبرد در سیکل می شود. کار کمپرسور در واقع دریافت بخار مبرد با فشار و درجه حرارت کم از اواپراتور و فشرده سازی و تبدیل آن به بخار مبرد با فشار و دمای بالا می باشد. سپس بخار فشار بالا در کندانسور به فاز مایع تبدیل می شود. کندانسور کولرگازی این عملکرد را با حذف گرما از بخار مبرد و انتقال آن به هوا انجام می دهد. مایع مبرد با فشار زیادی که دارد. از شیر انبساط عبور کرده و به مخلوط دو فازی مایع و بخار با فشار کم تبدیل می‌شود. این مخلوط مبرد در اواپراتور با جذب گرما از محیط ، مجددا به فاز بخاری خود باز می گردد.
انتخاب شیر انبساط برای کولرگازی از اهمیت ویژه ای برای عملکرد سیستم تبرید برخوردار است. این بخش از موارد حساس در تعمیر کولرگازی می باشد. زیرا جریان مبرد را به داخل اواپراتور تنظیم می کند. اگر یک شیر انبساط به اشتباه انتخاب و استفاده شود. معمولاً منجر به عملکرد ضعیف سیستم می شود. به عنوان مثال، یک شیر انبساط کوچک از جریان یافتن مبرد کافی به اواپراتور جلوگیری می کند. و باعث کاهش قابلیت سرمایی کولرگازی می شود. در مقابل یک شیر انبساط بزرگ ممکن است مقدار زیادی مبرد را وارد اواپراتور کند و باعث شود مبرد مایع به کمپرسور برگردد. این مشکل به عنوان برگشت مایع شناخته می شود. چنانچه این موارد به سرعت اصلاح نشوند ، منجر به آسیب کمپرسور و نیاز به تعمیر کولرگازی خواهد شد.
در سیستمهای تبرید، از انواع تجهیزات انبساطی استفاده می شود. انتخاب تجهیز انبساطی به ظرفیت و شرایط استفاده از دستگاه بستگی دارد. کولرگازی ها و داکت اسپلیت ها نیز از این قائده مستثنی نیستند. با توجه به نوع و اندازه دستگاه ، انواع تجهیزات انبساطی در کولرهای گازی استفاده می شود. در هنگام تعمیر کولرگازی یا داکت اسپلیت و تعویض این تجهیزات ، بهتر است حتما از نمونه مشابه استفاده نمایید. زیرا هر گونه تغییر در تجهیزات در زمان تعمیر کولرگازی ، باعث تغییر عملکرد سیستم می شود. تجهیزات انبساط در کولرگازی یا داکت اسپلیت ها را می توان به چهار دسته کلی تقسیم کرد:
تجهیزات انبساطی ثابت، قابلیت کنترل جریان مبرد را ندارند. به همین دلیل سوپرهیت در آنها بسیار ناپایدار است. دو نمونه متداول از این نوع تجهیزات لوله مویین و اوریفیس می باشند. این تجهیزات معمولاً در سیستمهای تهویه مطبوع و تبرید کوچک، مانند کولرگازی و داکت اسپلیت استفاده می‌شوند. در این نوع سیستمها شرایط عملیاتی اجازه می دهد که بارگذاری ثابت اواپراتور و فشار ثابت کندانسور با هم تامین شود. اشکال اصلی با لوله مویی ها ، توانایی محدود آنها برای تنظیم موثر جریان مبرد در پاسخ به تغییرات در شرایط عملکرد سیستم است. زیرا آنها بر اساس یک مجموعه شرایط ثابت انتخاب می شوند.
مانند تجهیزات انبساطی ثابت، شیر انبساط خودکار یا (AEV) برای کاربردهایی که بارگذاری اواپراتور در آنها ثابت است، بهترین انتخاب می باشد. AEV فقط با ثابت نگه داشتن فشار خروجی اواپراتور، جریان مبرد را تنظیم می کند. با افزایش بار حرارتی در اواپراتور ، AEV جریان مبرد را کاهش می دهد. تا فشار اواپراتور بر اساس تنظیم شیر حفظ شود. برعکس ، AEV جریان مبرد را زمانی افزایش می‌دهد که بار حرارتی اواپراتور کاهش می‌یابد تا فشار اواپراتور طبق تنظیم شیر حفظ شود. در نتیجه ، AEV اواپراتور را در شرایط بار زیاد خالی نگه داشته و در شرایط بار کم تغذیه می‌کند. این بزرگترین عیب این شیرها می باشد.
شیر انبساط ترموستاتیک یک راه حل عالی برای تنظیم جریان مبرد در یک اواپراتور از نوع انبساط مستقیم است. شیر انبساط ترموستاتیک با حفظ فشار و دمای تقریباً ثابت در خروجی اواپراتور، جریان مبرد را تنظیم می کند. با افزایش سوپرهیت در خروجی اواپراتور که به دلیل افزایش بار حرارتی ایجاد می شود ، TEV جریان مبرد را تا زمانی که سوپرهیت به حالت تنظیم سوپاپ برگردد افزایش می‌دهد. برعکس ، TEV جریان مبرد را با کاهش سوپرهیت در نتیجه کاهش بار حرارتی روی اواپراتور کاهش می‌دهد. اثر این نوع تنظیم این است که به اواپراتور اجازه می دهد تا آنجا که ممکن است در تمام شرایط بار فعال بماند. همواره هنگام تعویض شیر انبساط اتوماتیک در تعمیر کولرگازی و یا داکت اسپلیت و چیلر می بایست حداکثر دقت بعمل آید. زیرا بسیار حساس و مهم می باشد.
پیشنهاد مطالعه
شیر انبساط ترموستاتیک هنگام شارژ سیستم با مبرد مزیت بیشتری را فراهم می کند. وقتی از TEV استفاده می شود ، مقدار شارژ مبرد سیستم معمولاً به اندازه سایر دستگاه های انبساط حیاتی نیست. زیرا مقدار سوپرهیت تقریبا به طور دقیق کنترل می شود. این باعث می شود که سیستم شرایط پایداری داشته باشد. چنانچه مقدار شارز قدری افزایش یابد ، مشکل خیلی حادی ایجاد نمی شود. اما این بدان معنی نیست که مقدار مناسب شارژ رعایت نشود. اما عملکرد مناسب در لوله مویی و یک شیر انبساط اتوماتیک به داشتن مقدار دقیق مبرد در سیستم بستگی دارد.
هنگام تعویض شیر انبساط الکترونیکی در تعمیر کولرگازی یا داکت اسپلیت و یا چیلر. به خاط داشته باشید که شیر انبساط الکتریکی یا (EEV) شرایطی را فراهم می کند که به وسیله آن می توان سیستمهای تبرید با عملکردهای پیچیده را طراحی و کنترل کرد. این نوع شیر توسط یک مدار الکترونیکی کنترل می شود. که اغلب به گونه ای طراحی شده است که به شیر اجازه می دهد تا برخی از جنبه های عملکرد سیستم را علاوه بر سوپرهیت در خروجی اواپراتور کنترل کند. برای مثال، دمای تخلیه اواپراتور یا دمای آب خروجی از یک چیلر می‌تواند توسط کنترلر EEV کنترل شود. اساسا شیر انبساط الکترونیکی ، بر اساس همین داده ها ، مقدار ورود مبرد به اواپراتور را کنترل می کند.
برای درک اصول عملکرد شیر انبساط ترموستاتیک. بررسی اجزای اصلی آن ضروری است. یک بالب حسگر با یک لوله مویی به TEV متصل می شود. که فشار بالب را به بالای دیافراگم متصل به سوپاپ منتقل می کند. بالب حسگر ، لوله مویی و مجموعه دیافراگم به عنوان قطعات ترموستاتیک یا پاور شیر انبساط نامیده می شود. معمولا پاور شیرهای انبساط ترموستاتیک قابل تعویض است. در شرایطی که سیستم دارای نوسان زیادی در خروجی اواپراتور باشد باید پاور شیر تعویض گردد. همچنین وجود یخ زدگی در اواپراتور نیز از علائم خرابی شیر انبساط می باشد.
دیافراگم عضو محرک شیر انبساط است. حرکت آن به وسیله یک یا دو میله فشاری به مجموعه حامل پین و سوپاپ منتقل می شود. و به پین اجازه می دهد تا به داخل و خارج از درگاه شیر حرکت کند. فنر سوپرهیت در زیر حامل پین قرار دارد. و یک راهنمای فنری آن را در جای خود قرار می دهد. در شیرهای انبساط قابل تنظیم ، یک پیچ تنظیم سوپاپ خارجی اجازه می دهد تا فشار فنر تغییر یافته و مقدار تزریق مبرد تغییر نماید. این تنظیم باید بر اساس مقدار مجاز سوپرهیت انجام شود. محدود مجاز سوپر هیت بین 5 تا 8 درجه سانتیگراد می باشد. در هنگام تعمیر کولرگازی و داکت اسپلیت و یا چیلر موارد بالا باید در نظر گرفته شود.
سه فشار اساسی روی دیافراگم شیر انبساط وجود دارد. که بر عملکرد آن تأثیر می گذارد: فشار بالب حسگر P1 ، فشار اکولایزر P2 ، و فشار فنر P3 . فشار بالب حسگر تابعی از دمای بار ترموستاتیک است ، یعنی ماده درون بالب. این فشار روی بالای دیافراگم سوپاپ اعمال می‌شود و باعث می‌شود که دریچه به حالت بازتر حرکت کند. فشارهای اکولایزر و فنر با هم در زیر دیافراگم عمل می کنند و باعث می شوند که دریچه به موقعیت بسته تری حرکت کند. در حین کار عادی شیر ، فشار بالب حسگر باید با فشار اکولایزر به اضافه فشار فنر برابر باشد.
فشار معادل فنر به عنوان نیروی فنر تقسیم بر مساحت موثر دیافراگم تعریف می شود. ناحیه موثر دیافراگم به سادگی بخشی از کل سطح دیافراگم است. که به طور موثر توسط فشار لامپ و اکولایزر برای تامین نیروی باز و بسته شدن مربوطه استفاده می شود. فشار معادل فنر اساساً پس از تنظیم سوپاپ به سوپرهیت مورد نظر ثابت است. در نتیجه ، TEV با کنترل تفاوت فشار بالب و اکولایزر با مقدار فشار فنر عمل می کند. تنظیم دقیق فشار فنر باید در شرایط پایدار سیستم انجام شود. این به دلیل عملکرد مناسب سیستم می باشد.
عملکرد بالب حسگر این است که دمای بخار مبرد را هنگام خروج از اواپراتور حس کند. در حالت ایده آل، دمای بالب دقیقاً با دمای بخار مبرد مطابقت دارد. با افزایش دمای بالب ، فشار آن نیز افزایش می‌یابد و باعث دور شدن پین سوپاپ از دریچه سوپاپ می‌شود. و اجازه می‌دهد مبرد بیشتری به اواپراتور جریان یابد. شیر در این جهت باز می شود. تا زمانی که فشار اکولایزر به اندازه ای افزایش یابد که مجموع فشار اکولایزر و فنر با فشار لامپ متعادل شود. برعکس ، با کاهش دمای بالب ، فشار بالب کاهش می‌یابد و باعث می‌شود پین سوپاپ به سمت دریچه سوپاپ حرکت کند. و اجازه می‌دهد مبرد کمتری به اواپراتور جریان یابد. دریچه بسته می شود تا زمانی که فشار اکولایزر به اندازه کافی کاهش یابد که مجموع فشار اکولایزر و فنر با فشار لامپ متعادل شود.
تغییر دمای بخار مبرد در خروجی اواپراتور به دلیل یکی از این دو رویداد ایجاد می شود: (1) فشار فنر با تنظیم سوپاپ تغییر کند. (2) بار حرارتی روی اواپراتور تغییر کند. هنگامی که فشار فنر با چرخاندن تنظیم سوپاپ در جهت عقربه های ساعت افزایش می یابد. جریان مبرد به داخل اواپراتور کاهش می یابد. این باعث می شود که دمای بخار در خروجی اواپراتور افزایش یابد. زیرا نقطه‌ای که مبرد کاملاً تبخیر می‌شود ، به عقب‌تر در اواپراتور حرکت می‌کند و سطح اواپراتور بیشتری برای تبدیل مبرد به بخار و ایجاد سوپرهیت باقی می‌ماند.
بخار مبرد و دمای بالب در نقطه ای که فشار بالب با مجموع فشار اکولایزر و فنر متعادل می شود، کنترل می شود. برعکس ، کاهش فشار فنر با چرخاندن تنظیم سوپاپ در خلاف جهت عقربه‌های ساعت، جریان مبرد را در اواپراتور افزایش می‌دهد. و بخار مبرد و دمای بالب را کاهش می‌دهد. فشار فنر سوپرهیت ایجاد شده توسط شیر را کنترل و تعیین می کند. افزایش فشار فنر باعث افزایش سوپرهیت و کاهش فشار فنر باعث کاهش سوپرهیت می شود. در واقع با تنظیم دقیق فشار فنر، به هدف نهایی یعنی کنترل دقیق سوپرهیت دست پیدا می کنید. کنترل سوپرهیت از مراحل اصلی در تعمیر کولرگازی و داکت اسپلیت و چیلر می باشد.
افزایش بار حرارتی در اواپراتور باعث می شود که مبرد با سرعت بیشتری تبخیر شود. در نتیجه ، نقطه تبخیر کامل جریان مبرد در داخل اواپراتور به عقب تر منتقل می شود. بخار مبرد و دمای بالب افزایش می‌یابد. و باعث می‌شود فشار بالب بالا برود و سوپاپ در جهت باز شدن حرکت کند. تا زمانی که سه فشار به تعادل برسد. برعکس ، کاهش بار حرارتی روی اواپراتور باعث کاهش دمای بخار و حباب می‌شود و شیر در جهت بسته حرکت می‌کند تا زمانی که سه فشار در تعادل باشند.
بر خلاف تغییر فشار فنر به دلیل تنظیم سوپاپ، تغییر بار حرارتی در اواپراتور به طور محسوسی بر سوپرهیتی که در آن شیر انبساط ترموستاتیک کنترل می‌کند، تأثیر نمی‌گذارد. این به دلیل این واقعیت است که TEV طوری طراحی شده است که اساساً تفاوت ثابت بین فشار بالب و اکولایزر را حفظ کند. بنابراین بدون توجه به بار گرمایی ، سوپرهیت را کنترل می کند.
یک فشار اضافی موثر بر عملکرد شیر ، که معمولا در نظر گرفته نمی شود. از افت فشار واقعی در ورودی شیر ناشی می شود. این فشار P4 را می توان به سه فشار اساسی به عنوان حاصلضرب افت فشار در سرتاسر دریچه شیر و نسبت ناحیه پورت به ناحیه موثر دیافراگم مرتبط دانست. افت فشار ورودی شیر انبساط باعث کاهش جریان مبرد در اواپراتور می شود. به همین دلیل محاسبه دقیق افت فشار لوله ها و پخش کننده های مبرد در هنگام تعمیر کولرگازی و داکت اسپلیت بسیار ضروری می باشد. در صورت در نظر نگرفتن افت فشار ورودی ، راندمان سیستم به شدت پایین می آید.
پورت متعادل ابزاری برای کاهش یا حذف اثر افت فشار در سرتاسر ورودی شیر فراهم می‌کند. این طرح از یک پیستون دوتایی استفاده می‌گردد. که توسط یک میله فشاری کار می‌کند. ساختار دو پورت جریان مبرد را در جهات مخالف تقسیم می‌کند. و در نتیجه یک اختلاف فشار نیمه متعادل در سراسر پیستون ایجاد می‌کند. این پورت ها باعث حفظ تعادل فشار بدون تاثیر افت فشار ورودی سیستم می شوند. به همین دلیل در سیستم هایی که افت فشار ورودی بالایی دارند، استفاده از این شیرها تاثیر بالایی بر راندمان سیستم دارد.
همانطور که قبلا بحث شد. عملکرد شیر انبساط ترموستاتیک با رابطه بین سه فشار اساسی تعیین می شود: فشار بالب. فشار اکولایزر و فشار معادل فنر. فشار اکولایزر فشار اواپراتوری است که شیر حس می کند. وسیله ای که برای انتقال این فشار از سیستم تبرید به سطح زیرین دیافراگم شیر استفاده می شود به عنوان روش اکولایزر نامیده می شود. فشار اواپراتور با یکی از دو روش به قسمت زیرین دیافراگم شیر منتقل می شود. اگر شیر دارای اکولایزر داخلی باشد، فشار اواپراتور در خروجی سوپاپ از طریق یک گذرگاه در بدنه شیر یا از طریق فضای خالی در اطراف میله‌های فشار به دیافراگم منتقل می‌شود.
اگر شیر دارای اکولایزر خارجی باشد، سطح زیرین دیافراگم شیر با استفاده از میله‌هایی که نزدیک به هم نصب شده‌اند از فشار خروجی سوپاپ جدا می‌شود. فشار اواپراتور توسط لوله ای که خط مکش نزدیک خروجی اواپراتور را به اتصالات خارجی روی شیر وصل می کند. به دیافراگم منتقل می شود. اتصالات خارجی به یک گذرگاه متصل است که به قسمت زیرین دیافراگم شیر منتهی می شود.
TEV های دارای اکولایزر داخلی را باید به در اواپراتورهایی استفاده کرد که افت فشاری بیش از معادل تغییر دمای اشباع 2 درجه فارنهایت ندارند. برای مقادیر حداکثر مجاز افت فشار توصیه شده برای شیرهای یکسان شده داخلی به جدول زیر مراجعه کنید.
با این حال ، TEVهای دارای اکولایزر خارجی تحت تأثیر افت فشار در سراسر اواپراتور. از جمله افت فشار از توزیع‌کننده‌های مبرد که در اواپراتور چند مداره استفاده می‌شوند، قرار نمی گیرند. یک TEV اکولایزر خارجی ممکن است برای همه کاربردهای تبرید استفاده شود. حتی می توان نوع اکولایزر داخلی را با نوع خارجی تعویض نمود. هیچ محدودیت عملیاتی برای تبدیل یک شیر اکولایزر داخلی به خارجی به جز نیاز به اتصال یک خط اکولایزر خارجی ندارد. اما هرگز نباید نوع اکولایزر خارجی را با نوع داخلی تعویض کرد. توجه کنید هنگامی که از یک TEV اکولایزر خارجی استفاده می شود. اتصال اکولایزر در TEV باید به خط مکش نزدیک خروجی اواپراتور وصل شود و هرگز نباید آن را با درپوش مسدود کنید.
در یک سیستم که مبرد آن R-22 است. برای بالب شیر انبساط نیز باید از همین مبرد استفاده شود. مثلا در یک سیستم که از شیر با اکولایزر داخلی استفاده شده ، فشار اواپراتور در خروجی شیر و در محل بالب حسگر 52 psig است. مجموع این فشار و فشار فنر 12 psi فشار 64 psig در جهت بسته شدن ایجاد می کند. برای اینکه شیر به درستی کار کند. فشار بالب بازشدن 64 psig برای متعادل کردن فشار لازم است. از آنجایی که بالب حسگر از مایع R-22 تشکیل شده است. مشخصه دمای فشار آن با منحنی اشباع R-22 یکسان است. و دمای بالب 37 درجه فارنهایت مورد نیاز است. سوپرهیتی که شیر در آن کنترل می کند با کم کردن دمای اشباع فشار اواپراتور در محل بالب حسگر با دمای بالب محاسبه می شود. در این حالت، سوپرهیت 9 درجه فارنهایت است.
نکته مهم این است که حتما باید از اکولایزر خارجی باید در اواپراتورهایی که از توزیع کننده مبرد استفاده می کنند استفاده شود.
همان شیر یکسان شده داخلی را در سیستمی با فشار اواپراتور یکسان در محل بالب حسگر تصور کنید. اما این بار اواپراتور افت فشار 6 psi دارد. از آنجایی که یک شیر یکسان شده داخلی فشار اواپراتور را در خروجی شیر حس می کند. فشار کل در جهت بسته شدن 58 psig به اضافه فشار فنر 12 psi یا 70 psig می شود. اکنون فشار بالب 70 psig برای تنظیم مناسب سوپاپ مورد نیاز است که به معنای دمای بالب 41 درجه فارنهایت است. سوپرهیت 13 درجه فارنهایت یا 4 درجه فارنهایت بیشتر از سوپرهیت محاسبه شده می شود. این افزایش سوپرهیت به دلیل افت فشار در اواپراتور است. در نتیجه، افت فشار بین خروجی سوپاپ و محل بالب حسگر باعث می شود که یک TEV یکسان شده داخلی با سوپرهیت بالاتر از حد مطلوب کار کند.
حال همان سیستم را فرض کنید. اما با یک TEV با اکولایزر خارجی. از آنجایی که یک TEV اکولایزر خارجی فشار اواپراتور را در خروجی اواپراتور حس می کند. تحت تأثیر افت فشار از طریق اواپراتور قرار نمی گیرد. در نتیجه، TEV فشار صحیح را حس می کند. و در سوپرهیت مورد نظر کنترل می کند. از این نمودارها می توان برای نشان دادن تأثیر افت فشار اواپراتور بر روی TEV های یکسان شده داخلی با کاهش دمای تبخیر استفاده کرد. هنگامی که افت فشار قابل تعیین نیست، از TEV های یکسان شده خارجی استفاده کنید. هر زمان که از توزیع کننده مبرد همراه با اواپراتور استفاده می شود، باید از یک TEV یکسان شده خارجی استفاده شود.
همانطور که قبلا ذکر شد ، بالب حسگر TEV فشار را توسط طول لوله مویرگی به بالای دیافراگم منتقل می کند. شارژ ترموستاتیک ماده ای در بالب حسگر TEV است که به دمای خط مکش پاسخ می دهد. تا فشار بالب را ایجاد کند. و به گونه ای طراحی شده است که به TEV اجازه می دهد در سطح رضایت بخشی از سوپرهیت در محدوده خاصی از دماهای تبخیر کار کند. موضوع بارهای ترموستاتیک با توصیف دسته‌هایی که بارها در آنها طبقه‌بندی می‌شوند به بهترین وجه نزدیک می‌شود. این دسته بندی ها به شرح زیر است:
شارژ مایع معمولی از همان مبرد در عنصر ترموستاتیکی که در سیستم تبرید استفاده می شود، تشکیل شده است. در حالی که شارژ ترکیبی مایع از مخلوط مبرد تشکیل شده است. اصطلاح شارژ ترکیبی از این واقعیت ناشی می شود که مشخصه دما و فشار مخلوط مبرد مورد استفاده در بالب حسگر در نقطه ای از منحنی اشباع مبرد سیستم عبور می کند. هر دو بار مایع ترکیبی و مایع حاوی مایع کافی هستند. به طوری که بالب، لوله مویی و محفظه دیافراگم دارای مقداری مایع در هر شرایط دما هستند. اگر دمای بالب حسگر نسبت به سایر بخش‌های پاور گرم‌تر شود. این ویژگی از مهاجرت بار ترموستاتیک به دور از بالب حسگر جلوگیری می‌کند. مهاجرت شارژ منجر به از دست دادن کنترل سوپاپ خواهد شد.
یکی دیگر از ویژگی های این شارژها عدم وجود ویژگی حداکثر فشار عملیاتی (MOP) است. شارژ ترموستاتیک با ویژگی MOP باعث می شود TEV در جهت بسته بالاتر از فشار اواپراتور از پیش تعیین شده مدوله شود. در نتیجه جریان به اواپراتور را محدود کرده و حداکثر فشار اواپراتور را که سیستم می تواند در آن کار کند محدود می کند. به طور مشابه ، شارژ گاز شامل همان مبرد در عنصر ترموستاتیک است. که در سیستم تبرید استفاده می شود. در حالی که شارژ گاز ترکیبی از مخلوط مبرد تشکیل شده است.
برخلاف بارهای نوع مایع. هر دو بار گاز با داشتن یک بار بخار در عنصر ترموستاتیک متمایز می شوند. که وقتی TEV در محدوده عملکرد عادی خود قرار دارد به یک مقدار مایع متراکم می شود. این مشخصه در دمای حباب که در آن جزء مایع شارژ تبدیل به بخار می شود، یک MOP برای شیر فراهم می کند.
