کاربرد فیلتر درایر در سیستم تبرید برای حذف موارد و ناخالصی هایی که در ادامه ذکر می شود استفاده می شوند:
البته قبل از شروع بحث پیشنهاد مطالعه مباحث مرتبط را داریم :
آب یا رطوبت تقریبا همیشه در سیستم های تبرید تراکمی وجود دارد. به خصوص هنگامی که از روان کننده ها و روغن های پلی استر ( POE ) استفاده می شود. البته مقدار و حجم رطوبت در سیستمها و مبردهای مختلف متفاوت می باشد. اما به هر حال ، رطوبت همیشه برای سیستم تبرید مضر است. حتی اگر مقدار آن بسیار پایین باشد. رطوبت عامل مهمی در تشکیل اسید ، لجن و خوردگی پوشش مسی سیستم می باشد. برای جلوگیری از ایجاد مشکل ، با وکیوم صحیح و مناسب ، سطح رطوبت را تا حد ممکن پایین نگه دارید.
گرد و غبار ، اکسید حاصل از جوشکاری ، لجن و ذرات فلزی معمولا در سیستم های تبرید یافت می شوند. وجود این ذرات می تواند به دیوارهای سیلندر ، بلبرینگ ، لوله های مویی و شیر انبساط آسیب برساند. علاوه بر ایجاد آسیب های مکانیکی ، این آلاینده ها به عنوان یک کاتالیزور در واکنش های شیمیایی عمل می کنند که به تجزیه مخلوط روغن و مبرد در دمای بالا کمک می کند.
مبرد ها به خودی خود بسیار پایدار هستند ، حتی زمانی که تحت فشار و دمای بالا قرار می گیرند. با این حال تحت شرایط خاصی دچار واکنش شیمیایی می شوند که می تواند منجر به تشکیل اسیدها شود. به عنوان مثال ، مبرد 22 چنانچه در دمای بالا قرار گیرد و ذراتی به عنوان کاتالیز در سیستم وجود داشته باشند ، تجزیه شده و اسید هیدروکلریک را تشکیل می دهد. همچنین واکنش مبرد ها با آب نیز ممکن است باعث هیدرولیز و تشکیل اسیدهای هیدروکلریک و هیدروفلوئوریک شود.
این اسیدها معمولا به شکل گاز در سیستم ایجاد می شوند و بسیار خورنده هستند. در حالت عادی این واکنش ها بسیار ناچیز است ، اما در یک سیستم تبرید که در دما و فشار بالا عمل می کند ، این واکنش ها قطعا مشکل آفرین خواهد بود. تمام این واکنش ها با افزایش دما ، افزایش می یابد و با وجود یک کاتالیزور ، منجر به تشکیل ترکیبات خورنده در سیستم می شود.
یکی دیگر از اسیدهایی که قدرت خورندگی بالایی در سیستم های تبرید دارد ، اسیدهای ارگانیک حاصل از تجزیه روغن می باشد. اسیدهایی ارگانیک از واکنش روغن پلی استر با رطوبت تشکیل می شوند.
مهم نیست که چه مقدار در طراحی و ساخت یک سیستم تبرید ، دقت عمل به خرج داده باشید. به هر حال احتمال اینکه سیستم شما یک بار دچار دمای بالای دیسشارژ بشود وجود دارد. دمای بالای دیسشارژ باعث تجزیه روغن و مبرد و در نهایت تشکیل لجن و احتمالا پودر کربن می شود. حذف این لجن ها نیز کاربرد فیلتر درایر در سیستم تبرید می باشد.
دمای دیسشارژ با توجه به نوع مبرد ، نوع کمپرسور و شرایط مختلف عملیاتی ، می تواند متفاوت باشد. اما به طور معمول درجه حرارت دیسشارژ تا دمای 265 درجه فارنهایت / 129 درجه سانتیگراد منطقی و مناسب می باشد. اما در شرایط غیر معمول ممکن است این دما به محدوده ای بالاتر از 300 درجه فارنهایت / 149 درجه سانتیگراد افزایش یابد. معمولا دلیل ایجاد درجه حرارت بالا در سیستم های تبرید ، کندانسورهای کثیف ، وجود گازهای غیر معمول ، نسبت تراکم بالا ، دمای بالای گاز مکش به کمپرسور و خرابی فن کندانسور می باشد.
علاوه بر دمای بالای دیسشارژ ، وجود فلزات کاتالیزور به تجزیه مخلوط روغن و مبرد کمک می کنند. معمولا بهترین کاتالیزور در سیستم تبرید آهن است. مس هم کاتالیزور محسوب می شود ، اما عملکرد آن بسیار کندتر است. با این حال ، نتیجه نهایی یکسان است. واکنش بین روغن ، مبرد و کاتالیزور در دمای بالای دیسشارژ ، باعث تشکیل لجن و سایر مواد خورنده می شود که مانع از عملکرد طبیعی کمپرسور و دستگاه های کنترلی می شود.
