مردم ایران همچون ولادیمیر و استراگون در نمایشنامه “در انتظار گودو”، اثر ساموئل بکت، (یکی از آثار مشهور ادبی جهان)، سال‌هاست که منتظر گودوی صنعت خودروسازی هستند. با این شرایط به نظر می رسد، گودو هرگز نمی‌آید و مردم در انتظار پوچ و بی‌سرانجام خود باقی مانده اند.
خودروسازی در ایران بی شباهت به آن نمایشنامه تراژدی کمدی است. از یک سو شاهد تولید صدها هزار خودرو در طول سال هستیم، از سوی دیگر همین خودروسازان تقریبا هیچ سرمایه اجتماعی نزد مصرف کنندگان ندارند! مصرف کنندگان منتظر و کلافه اند! نمی دانند بخندند یا گریه کنند، نه می شود خندید و نه می شود گریه کرد!
مفصل این مقاله را در سایت جت پارت بخوانید شاید رستگار شوید! :)
