در این روزهای پاییزی که شرایط قرنطینه به خاطر بیماری کرونا در زندگی ما حکم فرماست، من عضو تیمی شدم که هر هفته در گفت و گویی آنلاین در باب موضوع مشخصی تامل و تعامل میکنیم.
موضوع یکی از جلسات ما زیستن پلتفرمی بود، بخشی از گفت و گو را با شما به اشتراک میگذارم.
چی میشد اگر زندگی را شبیه پلتفرم بدانیم؟ پلتفرم به چه معناست؟ اصلا چرا از استعاره ها برای توضیح مفاهیم استفاده میکنیم؟
پلتفرم در لغت به معنی سکو و در اصطلاح به معنی زیرساختی است که با قوانین مشخص،امکان ها و ارتباط هایی را در اختیار کاربرانش قرار میدهد.
ما در زندگی معمولا از استعاره ها استفاده میکنیم تا مفاهیم را برای خودمان ساده تر کنیم، شما زندگی را برای خودتان به چه چیزی تشبیه میکنید؟ بازی؟ جنگ؟ پلتفرم ؟
بعضی، زندگی را به بازی تشبیه می کنند ، بازی ای که شامل برنده و بازنده می شود ، در این بازی، بازیگران را برنده می دانند و تماشگران را بازنده.
بعضی زندگی را به جنگ تشبیه می کنند، تلاش و مبارزه ای جان فرسا برای دستاوردهای بی پایان.
حالا اگر ما زندگی را به پلتفرم تشبیه کنیم،چه اتفاقی می افتد؟
وقتی زندگی را یک پلتفرم تصور می کنیم، با عدم قطعیت، ابهام و شرایط پیش بینی ناپذیر مواجه میشویم، آیا ما توانایی لذت بردن از یک امر پیش بینی ناپذیر را داریم؟
آیا تمایزی بین امکان و احتمال در این پلتفرم قایل هستیم؟ آیا می توانیم از تجربه های ناکامل خود عبور کنیم و قدم بعدی را در زندگی برداریم؟ آیا می توانیم روایت های متفاوتی را خلق کنیم؟
این روزها، فهمیدم در زیست پلتفرمی، خیلی مهم هست که هر چند وقت یکبار اولویت ها، ارزش ها و باورهای خودم را مرور کنم، مهارت رواداری و تاب آوری را تمرین کنم، مرگ آگاهی را به خودم یادآوری کنم و در مقابل تغییر انعطاف پذیر باشم.
به قول سهراب سپهری:
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی و نه در فردایی
ظرف امروز پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک
به جا می ماند
