رامسس دوم، قدرتمندترین فرعون مصر باستان در جنگی به نام «کادش» در حلقه سربازان دشمن محاصره شده بود، او توانست با دو اسب ماهر و چابک که ارابه جنگی او را می‌کشیدند، از محاصره نجات پیدا کند. او پس از گریختن از مهلکه، از ارابه پایین آمد، دست روی اسبانش کشید و گفت: نجاتم دادید، سپاسگزارم! و دستور داد تا انگشتر طلایی که روی آن دو اسب به چشم می خورد را بسازند.
کادش بزرگترین جنگ ارابه‌ای تاریخ لقب گرفته و قدیمی‌ترین نبرد تاریخ بشر است که آرایش نیرو‌ها در آن ثبت شده است. رامسس دوم که به او رامسس کبیر می‌گفتند، از فراعنه دودمان نوزدهم فراعنه (۱۲۷۹ – ۱۲۱۳ ق. م) بود. او مشهورترین و قوی‌ترین فرعون در دوران امپراتوری مصر لقب گرفته و به او «شکوه کبیر» نیز می‌گویند. او فرعون جنگ طلب مصر بود که به بلاد شام حمله کرد و سلطه بر سرزمین کنعان را به مصریان باستان بازگرداند و حملاتی هم به نوبه (سودان کنونی) داشت و با دو پسرش به این سرزمین حمله کرد که تصویر این اتفاق تاریخی روی دیوار معبد «بیت الوالی» مصر حکاکی شده است.
پادشاه رامسس دوم در دره پادشاهان، در مقبره kv۷ به خاک سپرده، ولی مومیایی وی به مخفیگاه مومیایی در دیر دریایی منتقل شد؛ جایی که در سال ۱۸۸۱ توسط «گاستون ماسپرو» آن را کشف کرد و پنج سال بعد به موزه مصر در قاهره منتقل نمود. رامسس ۱۷۰ سانتی متر قد داشت و مشاهدات پزشکی روی مومیایی او، اثری از مو‌های قرمز یا رنگ شده را نشان می‌دهند.
اعتقاد بر این است که وی در سال‌های پایانی عمر از روماتیسم شدید مفاصل و همچنین از بیماری لثه رنج می‌برد. به باور بسیاری از مورخان، رامسس دوم همان فرعون معروف زمان موسی (ع) است.
در سال ١٨٢٧ میلادی محمدعلی‌پاشا، این انگشتر را به چارلز دهم پادشاه فرانسه داد و این انگشتر حالا در موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود.
