اولین کتابی که من را به مطالعه علاقمند کرد، کتاب جامعه شناسی خودمانی حسن نراقی بود. خدا رحمتش کند. شاید این آشنایی نقطه عطف زندگی من بود. حسن نراقی پس از آن، کتاب دیگری با عنوان پی نکته‌هایی بر جامعه شناسی خودمانی نوشت. در آن کتاب او به این پرسش که چرا کتاب نمی‌خوانیم پاسخ جالبی داد. او پاسخ داد، چون کتاب نمی‌خوانیم. این جمله در عین سادگی بسیار دقیق است.
واقعیت این است که محرک خیلی از امور خود آن امور هستند. تا انجام نشوند شیرینی و نتیجه انجام آن مشخص نمی شود.
در روزگاری که انسان برای هر کاری به دنبال انگیزه است. شاید این نکته روشنگر باشد.
