دیدین بعضی وقتا، یه غصه ی عجیبی
توی دلمون میشینه و احساس می‌کنیم
دلمون شکسته؟!?
یا وقتایی که وسط روضه چشمامون پر
میشه و بغضمون میشکنه؟
لحظه‌هایی که یه حس عجیبی داریم و
دوست داریم گریه کنیم تا دلمون آروم
بگیره، همون وقتایی که تمام وجودمون
برای مظلومیت اهل بیت علیهم السلام
آتیش میگیره و قطره های اشکمون نشون
دهنده ی عمق ناراحتیمون میشن!...
فقط یه چیز یادمون بمونه...
اون لحظه ها که با دل شکسته در خونه‌ی
خدا میریم، همون لحظه هایی که از ته دلمون
واسه همه‌ی گناه‌هامون پشیمونیم و پیش خدا
شرمنده،
درست همین ثانیه ها دعا برای فرج آقا رو
فراموش نکنیم!
ظهور امام زمانمون باعث برآورده شدن همه‌ی
حاجت های ما هم میشه...
وقتی مولا ظهور کنند هیچ درد و غمی وجود
نداره که بخواد بیاد و توی دلای ما بشینه!
فرج مولامون رو راس دعا هامون قرار بدیم
ونذاریم ثانیه های انتظار بیشتر بشن...
