سرطان آدرنال نوعی تومور در غدد فوق کلیوی است. که معمولا بروز آن بسیار نادر است. به گونه ای که از هر ۵۰۰ هزار نفر تنها یک نفر به این سرطان دچار می شود. معمولا این سرطان در سنین میانسالی بروز پیدا می کند. البته تنها ۳۰ درصد از افراد در همان مراحل اولیه می توانند بیماری خود را تشخیص داده و درمان نمایند. اکثر افرادی که به این سرطان دچار می شوند، پس از سال ها می توانند رشد و وجود این تومورها را تشخیص دهند. به همین منظور در ادامه قصد داریم شما را با هر آنچه باید در رابطه با سرطان آدرنال بدانید، به طور کامل آشنا کنیم.
۲ نوع اصلی تومورهای قشر آدرنال عبارت اند از:
تشخیص این نوع تومورها گاهی اوقات هنگام مشاهده سلول ها در زیر میکروسکوپ، دشوار است. گاهی اوقات تنها راه برای اطمینان از سرطان بودن تومور غده فوق کلیه، انتشار آن در غدد لنفاوی یا سایر اندام ها و بافت ها است. آدنوم در خارج از غده فوق کلیه گسترش نمی یابد.
بیشتر افراد مبتلا به آدنوم آدرنال هیچ علائمی ندارند و نمی دانند تومور غده فوق کلیوی دارند. برخی از این آدنوم ها به طور تصادفی (به طور اتفاقی) هنگامی که اسکن CT یا MRI شکم انجام می شود به دلیل یک مشکل سلامتی نامرتبط کشف می شوند. در حدود ۵٪ افرادی که از ناحیه شکم سی تی اسکن می شوند ، تومور غده فوق کلیوی دارند که مشکوک نیستند. بسیاری از اینها غیر فعال هستند، بدین معنی که هورمونهای فوق کلیوی ایجاد نمی کنند. گاهی اوقات این تومورها با نام مستعار incidentalomas شناخته می شوند زیرا مشکلی ایجاد نمی کنند و فقط به طور تصادفی یافت می شوند.
برخی از آدنوم ها بیش از حد هورمون های استروئیدی غده فوق کلیوی ایجاد می کنند. گاهی اوقات هورمون های اضافی می توانند همان علائم ناشی از کارسینومای آدرنال (سرطان ها) را ایجاد کنند. آدنوم ها بسیار بیشتر از کارسینوم ها می توانند سطح بالایی از آلدوسترون ایجاد کنند که می تواند باعث فشار خون بالا شود.
۲. سرطان قشر آدرنال
نوعی سرطان که در قشر غده فوق کلیه ایجاد می شود، کارسینوم قشر فوق کلیه یا فقط سرطان غده فوق کلیه نامیده می شود. این نوع نادر از سرطان به عنوان سرطان قشر فوق کلیه (یا سرطان) نیز شناخته می شود.
بیشتر بخوانید: درمان قطعی سنگ حالب
سرطان غده فوق کلیه اغلب در موارد زیر کشف می شود:
این به طور تصادفی در یک آزمایش تصویربرداری انجام می شود که برای جستجوی چیز دیگری انجام شده است.
هورمون هایی ایجاد می کند که باعث تغییراتی مانند: افزایش وزن و احتباس مایعات، بلوغ زودرس در کودکان یا رشد بیش از حد مو و صورت در زنان می شود.
شروع به ایجاد علائم می کند زیرا بسیار بزرگ شده است. تومورهای بزرگ می توانند به اندام های دیگر شکم فشار وارد کنند و باعث درد یا احساس سیری شوند. به طور کلی ، سرطان های آدرنال بسیار بزرگتر از آدنوم آدرنال هستند. فرض می شود که یک تومور غده فوق کلیوی بزرگتر از ۵ یا ۶ سانتی متر (حدود ۲ تا ۲/۱ اینچ) یک سرطان باشد. در یک مطالعه، متوسط اندازه سرطان غده فوق کلیه در حدود ۱۳ سانتی متر (۵ اینچ) بود.
بیشتر سرطان های یافت شده در غده فوق کلیه از همان جا شروع نشده و سرطان های غده فوق کلیه نیستند. در عوض، آن ها در اندامها یا بافتهای دیگر شروع شده و سپس از طریق جریان خون به غدد فوق کلیوی گسترش یافته (متاستاز می دهند). به عنوان مثال، سرطان های ریه، ملانوما و سرطان های پستان اغلب به آدرنال منتقل می شوند.
همانطور که گفته شد سرطان آدرنال در سنین میان سالی بروز پیدا می کند. اما به طور کلی این سرطان در سنین کودکی و سن ۴۰ تا ۵۰ سالگی بروز پیدا می کند. علاوه بر سن سابقه خانوادگی نیز در بروز این سرطان موثر است. اختلالات ژنتیکی مانند نئوپلازی اندوکرین چندگانه نوع ۱، سندرم بک ویت ویدمن، سندرم لی فرامنی و پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی از دلایل بروز این بیماری محسوب می شود. از طرفی افرادی که سیگاری هستند نیز در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. زیرا سیگار کشیدن نقش بسیار موثری در افزایش خطر ابتلا به سرطان غدد فوق کلیوی دارد. برای خواندن ادامه مطلب روی لینک زیر از سایت دکتر رجایی کلیک کنید:
