این موزه به طور کلی موزه متوسطی قلمداد می شود.کوچه ای که موزه در آن قرار دارد در حال ساخت و ساز است و با ورود به کوچه شاید پشیمان شوی و برگردی.هزینه ورودی موزه صد هزار تومن است که نسبت به سایر جاهای دیدنی تهران رقم بالایی است.داخل موزه دو بخش باستان و مدرن دارد که انواع و اقسام بازی ها به چشم می خورد.یک اتاق بازی هم دارد که چیز دندان گیری در آن یافت نمی شود.نکته مهی که باعث می شود این موزه از درجه ضعیف به متوسط ارتقا یابد راهنماهای موزه هستند هر چند که به پای موزه عبرت و صلح نمی رسند.روایت گری شاید یکی از مهم ترین ویژگی ها ما انسان ها باشد.عصاره جادویی ای که در طی هزاران سال انسان ها را به پیش برده است.همین روایت ها می تواند توجه ما را به تاریخ عروسک تدی،منوپولی،باربی و ...جلب کند.هرچند خیلی ها میگویند شبکه های اجتماعی این عصاره جادویی را به سرقت برده اند البته که شاید این خود نیز روایتی جدید باشد برای شکل دادن به تنفر ما از فناوری.راهنماها نیز روایتگران موزه اند و از دل چند عکس،مجسمه و آثار هنری نصفه و نیمه ما را با خود در سفرزمان هدایت می کنند.
بخش بازی های مدرن جذاب تر است.بازی های باستان اما چنگی به دل نمی زند.اصلا این که شطرنج با آن همه ابهت و شکوه جای چندانی در این اتاق ندارد مورد تعجب است.با این وجود راهنماهای موزه توضیحات خوبی می دهند و تردستی های جالبی نشان می دهد.بازی های قدیمی اما آزادی بیشتری دارند ذهن شما را رها می کنند تا هر کجا دلش خواست برود احتمالا رویای متاورس همین بازگشتی به گذشته دارد و تاریخ آینده را شکل می دهد.
در اتاق بازی های مدرن بیشتر از همه داستان بازی منوپولی مرا به وجد می آورد.شکل گیری این بازی چیزی شبیه تبدیل یک جامعه سوسیالیستی به سرمایه داری است.بازی ای که در آن همه برنده می شود در نهایت یک پیروز پیدا می کند.احتمالا برادران پارکر با این جمله شرکت کننده مسابقه پیانو موافق باشند که همه ما از رقابت متنفریم اما همه در آن شرکت می کنیم.
باربی اما نمادی از تبدیل واقعیت به آرمانشهری خیالی است.عروسک هایی که روز به روز از آن چه بودند فاصله می گیرند تا اقتصاد زیبایی را روز به روز از آنچه هست فربه تر سازند.
بخش هایی از اتاق نیز به ربات های اسباب بازی اختصاص دارد.فناوری ای که قرار بود خیلی زودتر از این دنیای ما را دستخوش تغییر کند اما انگار هنوز با آن مرحله فاصله ی زیادی دارد.شاید باید بارها تکرارش کنیم شاید یک بار موفق شدند.
کمد داخل اتاق اما یادآور داستان های فانتزی هست از آن داستان هایی که نوجوانان خود را در آن قهرمان نجات دهنده زمین تصور می کنند.متاسفانه داخل کمد خبری از هیچ ابزارآلات جادویی نیست البته چه بهتر دلم نمی خواهد به سرنوشت جادوگرانی که زنده زنده سوختند مبتلا شوم.عکس تئودور روزولت احتمالا تنها نکته قابل تامل داخل کمد باشد که می تواند یادآور قدرت برتر آمریکا در هر زمینه ای باشد حتی داخل کمد موزه اسباب بازی.
