در چالش کتاب خوانی آبان ماه طاقچه کتاب خودشناسی آلن دوباتن کتابی بسیار بسیار کم حجم و در عین حال پرمحتوا به پستم خورد. 79 صفحه و یک دنیا حرف برای گفتن! مهمترین نکته اینه که سخنان دوباتن بسیار متفاوت با باقی کتاب های این دسته است و برخلاف برخی کتاب های زرد سخنی منطقی و جدید ارائه میده و انسان رو به فکر وا میداره. در ضمن در ارتباط با مهارت ها یا بهتر بگم آگاهی های مختلفی که در طی فصول کتاب بحث میشه در پایان هر فصل براش یک آزمون خود سنجی در نظر گرفته شده که این خودش کارو جذابتر میکنه. کتاب به طور کلی شش بخش داره. بخش اول و دومش به تعمق درونی ما درون روحیاتمون میپردازه بخش سومش علاقه و محبت ما به دیگران و البته خودمون رو تحت الشعاع قرار میده. بخش چهارم دروغ ها و پنهان کاری های هایی که ما نسبت به خودمان روا میداریم را بررسی میکنه بخش پنجم صدای ذهن ما و سخنان ما در رابطه با خودمان و توانایی هایمان رو بررسی میکنه و مبحث اعتماد به نفس رو پیش میکشه. بخش پایانی کتاب علاوه بر مرور کلی بر مبحث خودشناسی ضعف های ذهن ما در شناسایی ما و جهان پیرامونمون رو تحلیل میکنه. هنگام خوندن این کتاب حسی که برای من بسیار بسیار شگرف بود نوگرایی این کتاب و حرفهاش نسبت به بقیه ی کتابهای این ژانر بود. البته هنر قلم آلن دوباتن هم کم تاثیر نیست که با قلمی ساده و زیبا مفاهیم عمیق روانشناختی رو به میدون میاره و این چنین توضیحشون میده. البته قطعا این کتاب نمیتونسته کل مضامین و موضوعات مربوط به این مسئله رو در حجم کمش شرح بده، اما همین اندک قطره هم خودش همراه با سخنان دوباتن دریایی از خودشناسی رو پیش چشمان ما قرار میده. مفهوم کلی کتاب در نظر نداره مثل کتابهای زرد شما رو در طرفه العینی از فرش به عرش برسونه بلکه حتی نقص ها و کاستی ها و تمایلات عجیب و شاید از دید برخی کریه ما انسان ها رو شناسایی میکنه و از ما درخواست میکنه تا اون هارو بپذیریم و ادراک بیشتری به آنها داشته باشیم تا بتونیم اندکی خودمون رو که گمان میکنیم میشناسیم ولی نمیشناسیم بشناسیم! مخاطب این کتاب هم صرفا گروه خاصی از افراد یا سنین خاص نیستند بلکه به نظر من خوندن این کتاب برای هرکس در هر سنی میتونه با توجه به روحیات اونها مناسب و شروع کننده ی مسیر خودشناسی و تفکر درونی اونها بشه. این کتاب اولین کتابی بود که از دوباتن خوندم و به شدت بنده رو شیفته خودش کرد و ترغیب کرد تا کتابهای بیشتری رو ازش مطالعه کنم. بنده خوندن این کتاب رو به هرکس که این مطلب رو میخونه و به دنبال کتابی متفاوت در حوزه مسئله خودشناسی میگرده پیشنهاد میدم.
"طی جلسه تعمق فلسفی، باید به همه اضطراب‌هایمان فرصت بدهیم تا خودشان را درک کنند؛ زیرا سه چهارم پریشانی های ما ناشی از این نیست که چیزهای نگران کننده وجود دارند، بلکه ناشی از آن است که به نگرانی هایمان فرصت لازم و کافی نمی دهیم که درک شوند و بدین ترتیب خنثی گردند. صرف این که به اضطراب هایمان گوش فرا دهیم باعث میشود قدری از شدتشان کاسته شود."
