پوپولیسم یعنی عوام فریبی یا سواستفاده از مردم برای رسیدن به اهداف سیاسی . پوپولیست سعی می‌کند تا روی احساسات مردم سوار شود و به اهداف و آرزوهای خود برسد .
پوپولیست ها با اینکه خیلی زیاد درباره مشکلات مردم صحبت می کنند ، اما هیچ وقت عملکرد مشخص و عملیاتی جهت رفع فقر و تبعیض ندارند و حرف هایشان فقط جنبه تبلیغاتی دارد ، در واقع با این روش خود را نماینده و صدای مردم می دانند .
پوپولیسم در طول تاریخ بارها وبارها در کشورهای گوناگون فاجعه آفریده است و به اکثر همان مردمی که داعیه کمک و سعادت آنها را داشته ، آسیب جدی رسانده و آنها را در وضعیت وخیم تری قرار داده است . ارمغان پوپولیسم بیشتر توزیع شدید فقر ، تولید گازهای آلوده ساز هوا ، حجم و شدت آلودگی و تخریب محیط زیست ، تخریب جنگل‌ها- مصرف بی رویه انرژی ، رواج مدرک گرایی ، دست یازی به منابع بانک‌ها - وضعیت صندوق های بازنشستگی و تامین اجتماعی و غیره ...
پوپولیسم در واقع یک نوع بهره برداری کردن از نارضایتی مردمان به نیت دستیابی به قدرت یا اتصال به حلقه های قدرت برای حفظ منافع بخشی یا گروهی میباشد .
در اصل پوپولیسم یک سبک اقتصادی - سیاسی میباشد که مدعی میباشد از جانب اکثریت مردم و برای منافع آنها کار انجام می دهد .
پوپولیسم در خیلی از کشورهای جهان وجود دارد .
پیامدهای سلطه پوپولیسم اقتصادی :
۱- کاهش رشد بلند مدت اقتصادی
۲- کاهش درآمد سرانه و سرانه مصرف مردم
۳- افزایش نابرابری و شدت فقر
۴- استفاده از یکسری سیاست های مالی انبساطی رونق کوتاه مدت و عواقب منفی فاجعه بار بلندمدت
۵- اقتصاد کلان بی ثبات ساز و ناپایدار تورمی ..
۷- فرار مغزها
۸- ناکارآمدی
پوپولیست ها از آنجا که ادعای نمایندگی طیف وسیعی از مردم را دارند در هنگام تصدی امور از پذیرش هر گونه قید و بند در اجراییات کشورداری متنفر و منزجر هستند .
نظریه (ثورو)..
او می گفت مردم به لحاظ اخلاقی موظف اند دولتی را که قوانین ریاکارانه یا غیر عادلانه دارد را به چالش بکشند و تا زمانی که هر فردی به عنوان یک قدرت مستقل و بزرگ تر از دولت به رسمیت شناخته نشود ، نمی توان یک دولت آزاد تشکیل داد .
او به افراد زیادی یادآوری کرد که عدم همکاری با ((شر)) ، درست به اندازه همکاری با خیر مهم است .
و همچنین کارل مارکس دریافته بود که در پوپولیسم -امنیت وجود ندارد ؛ این در حالی است که ما در اعماق وجودمان به شدت دنبال امنیت هستیم . کارگران دست مزد کمی می گیرند ، در حالی که سرمایه داران ثروتمندتر می شوند . اعتراض یا تغییر شرایط برای کارگران بسیار سخت است .
آن ها به پول و کار نیاز دارند ؛ علاوه بر این - کارفرمایان می توانند با گران تر کردن همه چیز بدون افزایش دستمزد ، آن ها را محتاج نگه دارند .
مارکس می گفت عامل بحران هایی که در سرمایه داری با آن ها روبرو هستیم کمبود نیست . بلکه فراوانی است . ما آنقدر کارخانه داریم که اگر بخواهیم می توانیم به هرکس که روی زمین زندگی می کند یک ماشین ، خانه و دسترسی راحت به تحصیلات و درمان بدهیم . با این حال - دست بر نمی داریم و این واقعا" بی معنی است .
