مارکس معتقد بود که تاریخ- اساسا" بر پایه مبارزه همیشگی دو طبقه اجتماعی حرکت می کند ۱- طبقه کارگر یا (پرولتاریا) که کار خود را به سرمایه داران یا همان طبقه دوم یعنی طبقه (بورژوا) می فروشد .
مارکس معتقد است که در نهایت نوعی نظام سوسیالیسم روی کار خواهد آمد یعنی یک انقلاب اجتناب ناپذیر به رهبری طبقه کارگر .
آنچه جوامع ، اعمال و نگرش های ما را شکل می دهد ، اقتصاد است . نظام سرمایه داری صاحبان مشاغل را تشویق می کند که کارگران را به ساعت های طولانی کار وادار کنند - بدون آن که لزوما" خود را متعهد به پرداخت دستمزد واقعی بدانند . بنابراین ، صاحبان مشاغل ، از کار طبقه پرولتاریا (ارزش مازاد) بدست می آورند و این پایه و اساس کسب سود است و با گذشت زمان ، این پرولتاریا است که ضرر می کند ، فقرا فقیرتر می شوند .
سرمایه داری در نهایت منجر به خود ویرانگری خود می شود و عاقبت خود را نابود می کند و راه را برای ظهور سوسیالیسم هموار می کند . از نظر کارل مارکس فقر و تنگدستی ؛ حاصل تهاجم انسان بر منافع انسان میباشد که در این گیر و دار افراد ثروتمند و زورگو ، برای جلوگیری از طغیان افراد فقیر (قانون) وضع می کنند و عاقبت نیز محکوم به شکست می‌باشند .
