"جنگ از ما گنج می سازد"
جنگ همان واژه ی ترسناکی که تا به امروز این چنین آشنا نبود.
برای من خلاصه میشد در زندگی نامه شهدای دفاع مقدس و بعدترها در خاطرات شهدای مدافعان حرم...
ولی این روزها واژه ای است که در عصر حاضر ، معاصرترین دوران
نمود پیدا کرده است.
و این طور به یک باره ، سر و کله اش پیدا شده است.
جنگ جز ویرانی و آسیب ، چنگی به دل نمی زند.
ولی دفاع همان واژه ی مقدسی است که برای دلیران ، شجاع مردان و زنان ، امری واجب و اجتناب ناپذیر است.
دفاع می کنی .
چرا که یقین داری به وعده ای که خدا فرموده است : حق پیروز است.
پس تسلیم هر تهدیدی نمی شوی.
می دانی زندگی با ذلت، جز رنج و بدبختی هیچ آورده ای ندارد.
یقین داری گرگ هایی در لباس میش آمده اند تا تو را به خود مشغول کنند تا از کشورت غافل شوی.
می دانی دندانِ طمعِ دشمن تیز است و بُرنده.
او اهل خنجر زدن است چه با افتخار ، چه پشت پرده و نهانی.
تو تاریخ خوانده ای ...
و این روزها تکرار تاریخ است.
همان دشمنان قدیمی در میدان جسارت می کنند و همان قهرمانان همیشگی ، پایداری می کنند .
چه تضاد و تقابلی است .
خیانت و شجاعت!
رذالت و حمایت!
خباثت و دیانت!
و شهادت توفیق زیبایی است.
سرانجامِ شیرزنان و مردان حیف است مرگ باشد.
و شهادت پایان نیست...
دلم به خدایی خوش است که با اسرارِ غیبی و امدادهای الهی هوای بندگانش را دارد.
در سخت ترین بحبوحه ها راه نجاتی مهیا می کند.
بزرگ ترهایمان از شب هایی گفته اند که به صبح امیدی نداشتند ، ولی آن ها هم طلوع خورشید را دیده اند.
مهربان خدایی، که در سخت ترین شب ها ، پناه می شود و خودش وعده ی اجر مقاومت ها را داده است.
و این مقاومت ها ، سخت است و شیرین!
تا پیروزی ، پایداری ادامه دارد.
آدم های اهل مقاومت ، کم نیستند ، بلکه بی شمار هستند.
دلاوران و امیرانِ شجاع که از جان و دل برای امنیت ایران و ایرانی تلاش می کنند و زحمت می کشند.
هر کدام وظیفه ای دارند.
عده ای در خط مقدم دفاع می کنند و عده ای در سنگرها کنترل به دست گرفته اند.
مردمی با دلگرمی دادن توانِ مضاعف می گیرند
و عده ای با بیان و کلمه، رجز می خوانند.
خلاصه بگویم ، کارها فراوان اند .
مردمِ همیشه در صحنه ، باز هم برای رشادت و نقش آفرینی آماده اند .
هر کس هر طور بلد است خدمت می کند تا وطن فروشان شرمنده شوند .
تا پوزه به خاک بمالند و در رسوایی غرق شوند.
و هیچ آدمِ اصیل و با اصالتی به وطن فروشی تن نمی دهد...
همین چند روز پیش ، رژیم منحوس و غاصب ، پا فراتر از حقوق بشری گذاشت.
و مرکز صدا و سیما ایران را در تهران ، پایتخت کشور عزیزم مورد هجوم و حمله قرار داد...
و ققنوس وار ، بانویی از دل آتشِ صهیونیست بال پرواز درآورد و لب به حقیقت گشود.
با بیانی شیوا ، صلابت فاطمی و کلامی دقیق از کشورش گفت.
نوای الله اکبر را طنین انداز کرد.
از صدایی که متجاوز به خاک وطن ، متجاوز به حقیقت بلند کرده است.
و فضای غبار آلود استودیویی که...
و بانویی شجاع و دلیر ، که آگاهی بخشید و از جان و دل برای وطن ایستادگی کرد...
حماسه ای آفرید از جنس زنان ایرانی...
و او برای من گردآفرید معاصر است.
شیر زنان و مردان سلحشور کم نیستند.
هر کدام در لباسی خدمت می کنند.
پدری که خانواده اش را گِرد هم جمع می کند و با هم سوره فتح می خوانند ، چرا که دلخوش کرده اند که بی شک پیروزی نزدیک است.
مادری که با ذکر خدا و توسل به اهل بیت (ع) غذا می پزد و با مهر مادرانه آرامش را به سفره خانواده اش می آورد .
در نانوایی به وقت توزیع نان ، همدلی و هم بستگی می بینی!
مردم درب خانه هایشان را گشوده اند برای مسافران مناطق و شهرهای دیگر ...
آدم ها متفاوت اند .
ولی به وقت پا در رکاب بودن ، مردِ عمل هستند.
و در همه زمان ها ، خودشان را اثبات کرده اند.
و ایرانی به پایداری و مقاومت معروف است .
ایران عزیزم ،
وطن من آباد بمان .
تو کشور روزهای سخت و مردمان وفادار هستی .
در اوج ناکامی ها ، شیرین ترین طعمِ جهانی!
مردمی اصیل و رفیق داری.
جوانانی شجاع و با غیرت داری.
و چه کسی جز ایرانی ، دلش برای ایران و این مرز همیشه در خطر می تپد .
ایران من ، دوستت دارم.
زیباترین وطن ، اصیل ترین ریشه خفته در خاک دوستت دارم...
حتی با زخم های بیشمار و غصه های عمیق...
به پای بودنت می مانم، ای استوارترین ریشه!
زیباترین وطن...
آباد بمان.
لیلاحاجی
لیلاحاجی
