ما آدم ها عاشق سورپرایزیم. می‌دانید چرا؟ دلیلش این است که وقتی کسی کاری را انجام می‌دهد تا ما را شگفت زده کند، احساس ارزشمندی می‌کنیم. خوشحال می‌شویم که آن شخص زمانی را صرف این کرده که چطور ما را غافلگیر کند.
چقدر با‌حال و رمانتیک است که بفهمی کسی برای مدتی هرچند کوتاه، تمام تمرکزش را به تو معطوف کرده، به علایقت توجه نشان داده تا بداند چطور هیجان‌زده ات کند.
طبیعی است که فقط زمینی‌ها نیستند که سوپرایز شدن را دوست دارند؛ اگر آسمانی‌ها را هم یاد کنیم خوشحال می‌شوند. یکی از تراژدی های زندگی این است که بعد از مرگ، فرزندانمان عاشقانه دوستمان خواهند داشت، نوه هایمان مارا به یاد خواهند آورد و بعد فراموش می‌شویم.
خوب است گاهی تلنگری به خودمان بزنیم. یکی از سنت هایی که در کشور ما رایج است، زیارت اهل قبور در پنج‌شنبه آخر سال است.دوستان و اقوام درگذشته مان را فراموش نکنیم. با یک صلوات یا کار خیر کوچکی، سوپرایزشان کنیم و هدیه سال نو بفرستیم!
اسحاق بن عمار اینگونه نقل می کند که من از امام (ع) پرسیدم: آیا فرد مومن از آمدن بستگان خود بر قبر خویش مطلع می شود؟ امام(ع) فرمودند: «بله و بسیار خوشنود می شود، تا هنگامی که شما نزد مزار او هستید خرسند است و هنگامی که از کنارش می روید، دلگیر می گردد.» همچنین، روایتی از امیرالمومنین (ع) بیان شده است که فرمودند: «به زیارت اموات خود بروید که خوشحال می شوند و اگر حاجتی دارید آن را کنار قبر پدر و مادر عنوان کنید.»
حالا برای غافلگیری اموات صلوات بفرستید :)
