روانشناسان کودک شاغل در بیمارستان ها مسئول ارائه خدمات ارزیابی، مداخله و مشاوره به کودکان و نوجوانان دارای شرایط پزشکی هستند. این خدمات به عنوان درمان سرپایی و بستری با تمرکز بر مدیریت درد و مدیریت غم و اندوه، خشم و سایر احساسات مشخصه تحمل یک بیماری دارویی ارائه می شود. روانشناسان کودک همچنین باید به عنوان رابط بین پزشک کودک و تیم مراقبت پزشکی عمل کنند.
کودکان مبتلا به شرایط حاد پزشکی ممکن است اضطراب یا افسردگی را تجربه کنند. روانشناس کودک بیمارستان باید با این کودکان ملاقات کند، احساسات آنها را ارزیابی کند و یک برنامه درمانی مناسب برای نیازهای آنها ارائه دهد. روانشناس ممکن است به کودکانی که در مدرسه رفتن یا مراقبت از وضعیت خود مقاومت می کنند تشویق مثبت کند. برخی از کودکانی که درد شدیدی را تجربه می کنند ممکن است با روانشناس بیمارستان ملاقات کنند تا تکنیک های مدیریت درد و آموزش آرامش را بیاموزند.
برخی از کودکان باید در طول بیماری خود در بیمارستان بمانند و ممکن است در نتیجه وضعیت خود احساس تنهایی، افسردگی، اضطراب یا غمگینی کنند. طبق وب سایت مشاغل در روانشناسی، روانشناس کودک بیمارستان به طور منظم با این کودکان ملاقات می کند تا در مورد احساسات صحبت کند و راهی برای ابراز احساسات ارائه دهد. بخش مهمی از نقش روانشناس، تمرکز بر رویکردی جامع به کودک، از جمله عملکرد شناختی، اجتماعی و عاطفی او است.
بسیاری از بیمارستانهای کودکان خدمات عصبروانشناسی را به کودکانی ارائه میدهند که بیماریهای تروماتیک یا آسیبهایی را که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر میگذارد تجربه کردهاند. این کودکان ممکن است در حافظه، استدلال، زبان و توجه دچار نقصانی شوند که می تواند منجر به اضطراب، افسردگی و عصبانیت شود. روانشناس مسائل شناختی، عاطفی و رفتاری بیمار را در ارتباط با آسیب یا بیماری ارزیابی می کند.
مشاغل روانشناسی کودک در بیمارستان ها نیازمند رویکردی بین رشته ای هستند که روانشناس به عنوان بخشی از کل تیم پزشکی کودک کار می کند. این رویکرد برای رفتار کل نگر با کودک ضروری است و ممکن است از روانشناس خواسته شود که با پزشکان کودک درباره تغییرات و نیازهای عاطفی و رفتاری او مشورت کند. این می تواند شامل مشاوره با قلب و عروق، انکولوژی، خدمات درد یا هر تیم پزشکی دیگری باشد که وضعیت او را درمان می کند.
برخی از روانشناسان کودک بیمارستان با کودکان و خانواده هایی کار می کنند که مشکلات شناختی یا رفتاری را تجربه می کنند که به هیچ بیماری زمینه ای مرتبط نیست. این روانشناسان برای تشخیص و درمان بیماری هایی مانند اوتیسم و اختلال نقص توجه/بیش فعالی از نزدیک با کودک و خانواده اش همکاری می کنند.
