ای زاده ی تین و زیتون، بیا و اَمَّن یُجیبی بخوان بر چشمان به راه دوخته شده، اَمَّن یُجیب بخوان به نیت ظهور منجی زادگاه و وطنت فلسطین، فلسطین مظلوم...
تولد، زندگی و فرجام او با معجزه همراه بود. ولادت شگفت او از زنی بی‌نظیر و از مقرب‌ترینِ‌زنان، حضرت مریم(س) رخ داد تا باری دیگر مدعیان را به معرکه‌ی امتحان ببرد و خط بکشد بر قاعده‌های دنیوی و بگوید عالم همه تمثال خداوند و به اراده و خواست اوست، و خرق عادت کرده و او را منسوب به یک زن نامید.
خداوند مریم(س) را دوبار برگزید: یکبار در قبول کردن او برای عبادت و خدمت به معبد، دوم آنکه بدون همسر صاحب فرزند شد، که مورد دوم خاص حضرت مریم است و بس.
فرشتگان از جانب خداوند به مریم(س) بشارت فرزندی را دادند که خداوند نام او را برگزیده است:
«یا مَریَم،اِنَّ اللّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلمةٍ مِنهُ اسمُهُ المَسیحُ عیسَی ابْنُ مَریَم : ای مریم! خدا تو را به کلمه ای(از جانب خود) بشارت میدهد که نامش عیسی مسیح، پسر مریم است.»
اضطرابی عجیب در مریم(س) پا گرفت اما دیری نپایید که فروکش کرد، زیرا اضطراب در دل‌های مومن به خداوند جایی ندارد (و بذکرالله تطمئن القلوب) و با گام های استوار کودکی که در آغوش داشت را به نزد قومش آورد. گفتند: ای مریم،بسیار کار عجیب و بدی انجام دادی. مریم که روزه سکوت داشت، به کودک اشاره کرد. ناگهان کودک زبان به سخن گشود و گفت:« من بنده خدا هستم. او کتاب(آسمانی) به من عطا کرده و مرا پیامبری قرار داده. من هرجا که باشم بسیار با برکت و سودمند قرار داده است. مرا تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرده است. مرا نسبت به مادرم نیکوکار گردانیده است. سلام و درود حق برمن روزی که زاده شدم و روزی که می‌میرم و روزی که برانگیخته می‌شوم.»
عیسی را روح‌الله نیز می نامند و بیهوده نیست که فراوان معجزات از او می دانیم؛ بی آنکه روح خدا باشد و خداوند روح خود را در او دمیده باشد، چگونه می توانست با دم عیسایی اش شافی در خلق‌الله باشد!
همانطور که گفته شد، چنین مردی که به نماز و زکات از سوی پروردگار سفارش شده است در نهایت پشت سر یوسف فاطمه(س)، «اباصالح المهدی» و به اقتدای او نماز می‌گزارد. چنانکه پیامبر(ص) فرمودند:« و از ذریه ی من مهدی(عج) است. آن هنگام که ظهور کند عیسی بن مریم برای یاری او نازل خواهد شد، پس مهدی(عج) را مقدم و پشت سر او نماز می گزارد.»
