بنابر گزارش "اشپیگل":
شرکتهای تسلیحاتی آلمانی بیش از آنچه تصور میرفت در تقویت قدرت نظامی عراق دست داشتهاند. به طور مثال یک سلاح که موج انفجاری آن مشابه با انفجار یک بمب کوچک اتمی است از طریق مصر به عراق فروخته شده است.
همچنین از طریق شرکت فرانسوی موشک ضدتانک و موشک ضدهوایی به عراق فروخته است.
امروزه دیگر ثابت شده است که بدون فنآوری آلمان، عراق قادر به تولید موشکهای دوربرد نبوده است.
فنآوری پیشرفته آلمان که در اختیار عراق قرار میگرفت؛ به بغداد این امکان را میداد که برد موشکها را افزایش دهند.
فروش تجهیزات دفاعی جنگ شیمیایی، تجهیزات ارتباطی، سلاحهای کوچک و مهمات.
همینطور ادعا شده است که بمب‌های شیمیایی به عراق داده شده و ماسک‌های ضد شیمیایی به ایران فروخته شده است، معامله‌ای دوطرفه و پرسود!
مجروحین شیمیایی ایرانی را مداوا می کرده اند ولی در واقع تاثیر سلاحهای شیمیایی خودشان را ارزشیابی میکردند و آنها را تکمیل تر می کردند.
دنیای غرب بر این باور بود که تنها عامل باز دارنده قوای با ایمان و بسیجی ایران، تسلیحات روز و مدرن شرق وغرب است.
درحقیقت، نخستین درگیری مشترک بلوک شرق و غرب با یک کشور پس از سقوط هیتلر در آلمان، میجی در ژاپن و موسولینی در ایتالیا، در نقطه مرزی ایران و عراق ظهور یافت.
مجله سیاست دفاعی در شماره چهارم خود، در گزارشی از کمک های بلوک شرق و غرب به عراق، چنین آورده است: «نیرو های مسلح ارتش عراق در نتیجه فروش عظیم تسلیحاتی توسط اتحاد شوروی و قدرت های غربی ،در مدتی کمتر از دو سال سیستم های تسلیحاتی خود را به بیشتر از ده درصد افزایش دادند.
در حالی که بیش از 81 کشور به صورت رسمی و غیر رسمی عراق را یاری می دادند، جمهوری اسلامی ایران حتی از داشتن حق خرید سیم خاردار که یک وسیله غیرنظامی به شمار می رود، محروم بود. این در حالی بود که کشور های مهم دنیا چون آمریکا، انگلیس، فرانسه، شوروی و آلمان، رسماً خود را وقف خدمت به عراق کرده بودند.
شادمهر مهرنیا
استاد علی اکبر حسنوند
