" درسهای یک مناظره "
اولین مناظره نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد .
از این مناظره می توان چند برداشت داشت .
با دقت در لحظات مختلف مناظره می توان گفت که دکتر پزشکیان چیزی بعنوان پلان ، نقشه یا راهبرد اجرایی برای عرضه به مردم نداشت .
به کلی گویی و ذکر مصیب های جامعه اکتفا کرده و مدام از پاسخگویی صریح به سئوالات طفره می رفت .
ایشان حتی نتوانست انسجام ذهنی خودش را در ارائه نطق هایش حفظ کند .
مدام در صحبت های دکتر جلیلی می پرید و درصدد التهاب فضای مناظره بودند .
تمام تلاشش را معطوف به این نکته کرد که بگوید مردم من رو اول رئیس جمهور بکنید بعد مینشینیم و فکری بحال مسائل می کنیم .
و اما قبل از این مناظره معتقد بودم دکتر پزشکیان همیشه اخلاق را و خاصتا اخلاق سیاسی را در وجودشان نهادینه کرده اند ، با کمال تاسف بارها مشاهده کردم که پای را از حریم اخلاق بیرون نهادند و با طرح مباحث حاشیه ای و بی ربط به موضوع و القای ذهنیات خودشان به مخاطب سعی در ترور شخصیت رقیب و تخریب فی المجلس داشتند .
پراکنده گویی و عدم انسجام ذهنی در ادای مطالب نشان از عدم اشراف دکتر پزشکیان بر مطالب و مسائل داشت.
و اما نوع طرح موضوع اهل سنت از طرف ایشان ، بیانگر بی اطلاعی دکتر پزشکیان از سناریوسازی اتاق فکرشان در خصوص استفاده ابزاری از آرای اهل سنت داشت بطوریکه این موضوع را با بی سلیقگی خاصی طرح نمود .
بر عکس دکتر جلیلی با دقت نظر ، صریح و شفاف از حقوق اهل سنت و اقوام و مذاهب دفاع جانانه ای کرد و دست رقیب را از استفاده ابزاری از اهل سنت در ادامه مناظره خالی کردند.
دکتر پزشکیان با رد برنامه توسعه هفتم و حواله آن به کنار ، مدام از موضوعات خارج می شد.
یا به بحث شهادت شهید حاج قاسم سلیمانی که رسید، بنوعی آمریکا را در این موضوع تبرئه و آنرا به حمایت ایران و سردار سلیمانی از جبهه مقاومت ربط داد و علنا از آن گذشت .
مناظره خوبی بود و می توان گفت که قواره هر کدام از نامزدها را برای تصدی پست ریاست جمهوری اسلامی ایران مشخص کرد .
رئیس جمهور ایران باید در اندازه ملت بزرگ ایران باشد .
معتقدم برنده این مناظره دکتر جلیلی بودند که بدور از پوپولیسم حاکم بر شیوه کار دکتر پزشکیان از اعتقاد و برنامه و نگاه خودشان دفاعی محکم کردند .
✍ سید علاءالدین حیدری
فعال مدنی کرد اهل سنت
