امروز در ناامیدانه ترین حالت ممکن قراردارم
دیگه از اون انگیزه و امیدی که داشتم خبری نیست
پیروز همون چشمه امیدی بود که هروقت نگاهش میکردم دلم نمیومد ناامید بشم...
اون لبخند قشنگش وقتی زنبور رو نگاه میکرد...
اون خط اشکی که دل هرسنگی رو آب میکرد
مهم نیست کدوم طرفی..
مهم نیست لقب چی بهت میدن
مهم نیست اعتقادت چیه
مهم نیست.
مهم این بود که پیروز بمونه..
مهم اینه ایران ایران بمونه..
مهم اینه خلیج،همیشه فارس بمون
مهم اینه پرچمی که بالاست سبز و سفید وسرخ بمونه
برای همدلی است
برای دلشکستگی است
ایران غمگین است
ایران داغدار است
ایران عزادار است
پیروز پرکشید..پیروز مرد...
و غم انگیزترین جمله امروز این بود
"بچه ها پیروز مرد"
و لبی خندان گفت:این چه طنزیست دگر؟...
درهمان لحظه صدایی آمد
بغض وطن بود....شکست
خداحافظ پیروز مردم پیروز ایران
پ.ن:کامنت هایی که میزارین یه جمله درباره پیروزهم بگین به همین پست اضافه کنیم
پ.ن2:خوبه گفتم این پست قرارنیست سیاسی باشه و کامنت سیاسی نذارین..بعد یه عده اومدن چرت و پرت میگن یه کاری میکنید آدم دست از دهن بکشه هرچی میخواد بارتون کنه...فرقیم نداره کدوم طرفی هستید یکم شعور خوب چیزیه...این پست حکم عزاداری داشت خیلی باید بیشعور و پست باشین که وقتی به عزای کسی میرین مسخره بازی کنین و نمک بریزین...واقعا برای خودم متاسفم که مجبورم همچین کامنت هایی رو بخونم..یکم شعور آرزوست