نمیدونم چطوری شروع کنم و نمیدونم وقتی شروع کردم در ادامش چی بگم!
خب باید قبول کنیم که همیشه اولین ها سخت ترین هاست
من هیچوقت هیچ متن تبریکی برای کسی ننوشتم و دقیق نمیدونم چی قشنگش میکنه
فقط اینو میدونم که تمام سالهایی که بهتون لقب جنس مخالف رو میدادن نمیدونستن که یه روزی همین جنس مخالف گفتنشون مارو چنان کنار هم قرار میده که دیگه مخالف نه..مکمل همیم..
مثل قشنگی تضاد سیاهی تنه تک درخت زمین سفید پوش شده از برف که تضادش باعث تکامل لذت و زیباییش میشه
مثل لحظه ای که دستات از سرما یخ زده و یه لیوان چای داغ رو بین دستات میگیری
مثل خنده های وسط گریه
مثل ماهی که سیاهی شب رو روشن میکنه
مثل پسرای سرزمینم که تازه فهمیدیم چقدر بودمون کنار هم چقدر قدرت هردومون رو افزایش میده و میتونه به زیباترین صحنه های تاریخ تبدیل بشه
مثل همین لبخندی که از نوشتن این پست روی لبامه و حس میکنم یکی از بهترین نوشته هامه
مثل امروز که به نام شماست و به کام ما
اونقدر از اینکه امروز برای شماست خوشحالم که هیچ چیزی نمیتونه ناراحتم کنه
روزتون مبارک پشتیبان های باغیرت،سمبلان رشادت...
پ.ن:حس کردم هرچی بخوام بگم یا کم گفتم یا بدگفتم بخاطر همین هرچی تو ذهنم اومد رو زمین گذاشتم و شد اینی که میبینید درواقع مهم نیست چی گفتم مهم اینه که چرا گفتم..بازم روزتون مبارک❤
