در گذشته سازمان‌ها ابزارهای متعددی را برای مقابله با تهدیدات سایبری به کار می گرفتند که هر کدام نقش متفاوتی برای دفاع در برابر انواع مختلف حملات داشتند.
در سال 2003، چندین فروشنده، محصولات امنیتی “چند منظوره (all in one)” را برای حل مشکل راه‌اندازی کردند. IDC اصطلاح جدیدی را برای این نوع جدید فایروال ابداع کرد: UTM. این نام تا سال 2004 رواج پیدا کرد و هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد.
سیستم مدیریت یکپارچه تهدیدات UTM اکنون می‌توانند چندین سرویس امنیتی را در یک دستگاه تجمیع کرده و از شبکه در برابر انواع مختلفی از حملات، به خوبی محافظت می‌کند. برای آسان‌تر کردن مدیریت و گزارش‌دهی برای سرپرستان شبکه، تولیدکنندگان از درگاه‌های مدیریتی all-in-one-ها استفاده کردند که در آن خدمات، ویژگی‌ها، خط‌مشی‌ها و قوانین متعدد را می‌توانستند به صورت متمرکز مدیریت کنند. سازمان‌ها دیگر برای دفاع در برابر تهدیدات ترکیبی، به استقرار چندین دستگاه، که هر کدام داشبورد مدیریتی و مجوزهای ورود به سیستم خود را دارند، نیاز ندارند و تمامی این قابلیت ها از طریق یک تجهیز و یک داشبورد قابل دسترس است.
