موضوع ارث و میراث از موضوعات مهم و چالش برانگیز خانواده های ایرانی از قدیم الایام بوده و هست
همیشه یه جوری توی خانواده مرسوم بوده که گویا ارث فقط سهم پسرهاست و دختر خانم ها سهمی ندارند و اگر هم سهم ناچیزی بهشون داده بشه کلی منت سرشونه#
ارث به کلیه اموال، عنوان‌ها، بدهی‌ها، حقوق و وظایف شخص پس از مرگش گفته می‌شود که به شخص دیگری منتقل می‌گردد. ارث به مدت طولانی نقش اساسی در جوامع بشری داشته‌است. مجموعه قوانین انتقال ارث در جوامع مختلف متفاوت و در طول زمان تغییرات بسیاری کرده‌است.(ویکی پدیا)
میزان ارث هر یک از وراث و به صورت خاص ارث زن جنبه توافقی دارد و هر پدری قبل از مرگ می‌تواند با تنظیم وصیت‌نامه سهم ارث هر یک از وراث را با شرایطی تعیین نماید ملاک ارث در ایران امروز به دنبال اصلاحیه سال ۱۳۵۶ می‌باشد؛ که با خواست یهودیان ایران و تأیید ریشون لصیون اجرا می‌گردد که البته قابل تغییر است.[۶] در ایران سهم الارث دختر نصف پسر می‌باشد.[۷]
دنیای قبل از اسلام، برای زن حقوق ارثی مستقل و مسلّمی قائل نبودند، یا اصلاً به او ارث نمی‌دادند یا اگر می‌دادند به‌صورت سهم قطعی و مفروض نبود؛ بلکه احتمال داشت که به‌عنوان وصیت، مالی را برای زن بگذارند. به دیگر عبارت، محرومیت زن از ارث، سنت رایج و حاکم بر ادیان قبل از اسلام بود.[۲] مطابق با قوانین اسلامی، ارث بین فرزندان پسر و دختر به صورت ۲ سهم برای پسر و یک سهم برای دختر تقسیم می‌شود. چنانچه پدر و مادر وارث باشند سهم آن‌ها نیز به صورت ۲ به ۱ خواهد بود. در صورت مرگ پدر و وجود فرزندان و مادر، ارث مادر ۱ قسمت از ۸ قسمت کل دارایی‌ها خواهد بود.[۸]
انجیل شریعت و قانون و فقه مستقل و مشخصی را ارائه نکرده و لذا پاپ های کلیسا مسیحیان را به شریعت یهود ارجاع دادند[۹]
در اوستا، اشاره ای به ارث زنان نشده‌است. اما در فقه امروزی زرتشتیان، زن، مستحق یک ششم میراث شوهر، و دختر، مستحق نصف سهم پسر از ارث شناخته شده‌است.[۱۰]طبق آیین زرتشت هرگاه ورثه عبارت باشند از زوجه و دو دختر و یک پسر، زوجه سهم معینه خود را از ماترک برداشته و بقیه را نصف جهت ازدواج دو دختران و نصف دیگر بهره پسر خواهد بود اگر مردی با بیوه ای که دارای فرزند است ازدواج کند و از آن زن صاحب اولاد گردد در صورت فوت مرد، نافرزندان او از ماترکش ارث نمی‌برند ولی زن یک سهم و پسران خودش دو سهم و دختران او یک سهم از ماترک او ارث خواهند برد.[۱۱] البته در آیین زرتشتی و در دوره ساسانیان دختری که شوهر دارد واجد این شرایط نیست از ارث محروم است[۱
توی روستای ما هنوز هم این موضوع به درستی اجرا نمیشه و بعد از فوت پدر خانواده یکی از پسران خانواده که زور بیشتری داره و شاید کمی پرروتر هم هست خودش را مالک زمین و اموال پدر میدونه و تا چندین سال( به واسطه حفظ حرمت همدیگه، کسی از روی حیا بیان نمیکنه) و پس از چندین سال هم اگر کسی مطرح کنه ، اون پسر خانواده که تمام ارث چندین سال در اختیارش بوده و کلی منفعت هم نصیبش شده، عصبانی میشه و کلی جنگ و دعوا و مشاجره پیش میاد
و در نهایت بیشتر ارث را خودش برمیداره و چندرقاز هم به برادر ها میده و به خواهر ها اصلا نمیده و یا خیلی خیلی ناچیز پرداخت میکنه
مخصوصا در مورد زمین های کشاورزی که برادرها عنوان میکنند که زمین کشاورزی به درخترها ارث نمیرسه@@@
و این قصه زول دراز دارد. . . .
