جمع اوری روغن اسکارل توسط تجهیزات دایک وال پایش

روغن‌های اسکارل یا همان بی‌فنیل‌های پلی‌کلره (PCBs)، گروهی از ترکیبات شیمیایی مصنوعی هستند که در گذشته به‌طور گسترده در صنایع مختلف استفاده می‌شدند. این روغن‌ها به دلیل ویژگی‌هایی مانند مقاومت حرارتی، پایداری شیمیایی، و خاصیت عایق الکتریکی، در تجهیزات الکتریکی (مانند ترانسفورماتورها و خازن‌ها)، روان‌کننده‌ها، و سایر محصولات صنعتی به کار می‌رفتند. اما به دلیل خطرات جدی برای انسان و محیط‌زیست، استفاده از آنها از دهه 1970 میلادی ممنوع شد.

خطرات روغن‌های اسکارل (PCBs)

1. خطرات برای انسان:

• سرطان‌زایی: PCBs توسط آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) به عنوان مواد سرطان‌زا طبقه‌بندی شده‌اند.

• مشکلات هورمونی: این مواد مختل‌کننده‌های غدد درون‌ریز هستند و می‌توانند تعادل هورمونی بدن را به هم بزنند.

• آسیب به سیستم عصبی: قرار گرفتن در معرض PCBs می‌تواند باعث آسیب به سیستم عصبی مرکزی و محیطی شود.

• مشکلات سیستم ایمنی: این مواد می‌توانند عملکرد سیستم ایمنی را کاهش داده و بدن را مستعد عفونت کنند.

• مشکلات باروری: PCBs ممکن است باعث کاهش کیفیت اسپرم و اختلالات تولیدمثلی شوند.

2. خطرات محیط‌زیستی:

• ماندگاری در محیط: PCBs بسیار پایدار هستند و می‌توانند برای مدت طولانی در محیط‌زیست باقی بمانند.

• زیست‌انباشتگی: این مواد در زنجیره غذایی تجمع می‌یابند و می‌توانند در موجودات زنده (از جمله انسان) غلظت پیدا کنند.

• آلودگی آب و خاک: نشت این مواد به محیط‌زیست می‌تواند منابع آب و خاک را به‌شدت آلوده کند.

استانداردها و راهکارهای مقابله با خطرات PCBs

برای کنترل و مدیریت خطرات PCBs، استانداردها و مقررات بین‌المللی و ملی متعددی تدوین شده‌اند:

1. کنوانسیون استکهلم:

• این کنوانسیون در سال 2001 برای مدیریت و حذف آلاینده‌های آلی پایدار (POPs) از جمله PCBs به تصویب رسید.

• هدف اصلی آن، حذف کامل PCBs از چرخه تولید و استفاده است.

2. استانداردهای ایمنی و مدیریت:

• ISO 14001: سیستم مدیریت زیست‌محیطی که به کنترل آلودگی‌های ناشی از PCBs کمک می‌کند.

• IEC 61619: برای آزمایش و شناسایی PCBs در روغن‌های عایق الکتریکی.

• OSHA (29 CFR 1910.1000): استاندارد سازمان ایمنی و بهداشت حرفه‌ای ایالات متحده برای محدود کردن قرارگیری کارگران در معرض PCBs.

• EPA (TSCA): آژانس حفاظت محیط‌زیست آمریکا قوانینی برای جمع‌آوری، دفع، و پاکسازی آلودگی‌های ناشی از PCBs وضع کرده است.

3. مدیریت و دفع PCBs:

• بازیافت: تجهیزات آلوده به PCBs باید به روش‌های استاندارد بازیافت شوند.

• سوزاندن در دمای بالا: یکی از روش‌های اصلی برای دفع PCBs سوزاندن آنها در دماهای بسیار بالا (بالای 1200 درجه سانتی‌گراد) برای تخریب ساختار شیمیایی آنهاست.

• دفن ایمن: دفن مواد آلوده به PCBs در مکان‌های ویژه و با رعایت استانداردهای ایمنی.

• پالایش زیستی (Bioremediation): استفاده از میکروارگانیسم‌ها برای تجزیه PCBs.

4. استانداردهای پایش و ارزیابی:

• ASTM D4059: روش استاندارد برای شناسایی و تعیین غلظت PCBs در روغن‌های معدنی.

• EN 12766-1: برای ارزیابی PCBs در مایعات مورد استفاده در تجهیزات الکتریکی.

راهکارهای کاهش خطرات

1. آموزش و آگاهی‌رسانی:

• آموزش کارکنان در صنایع مرتبط برای مدیریت ایمن مواد آلوده به PCBs.

• اطلاع‌رسانی عمومی درباره خطرات زیست‌محیطی و سلامتی این مواد.

2. پایش مداوم:

• بررسی مستمر منابع آب، خاک، و هوا برای اطمینان از عدم آلودگی به PCBs.

• استفاده از دستگاه‌های پیشرفته برای شناسایی این ترکیبات.

3. جمع اوری مواد الوده توسط حوضچه های اضطراری دایک وال شیمیایی جهت جمع اوری ناشی از ریزش ها DW9090

• استفاده از صفحات جاذب مخصوص روغن اسکارل به همراه دریپ drip مخصوص محافظ

4. دفع ایمن:

• حمل و نقل و دفع مواد آلوده به PCBs باید تحت نظارت‌های دقیق و مطابق با استانداردها انجام شود.