مساله اساسی بنده این هست که هدف مشخصی ندارم . تنها چیزی که دارم یک vision هست. یک ویژن از اینده دور خودم . خودم رو میبینم در سواحل و دریا ها . چون تنها جایی که بهم ارامش میده شنا کردن نیمه برهنه در اب های ازاد هست زیر اشعه خورشید و وقتی اون اب شور میخوره به سر و صورتم انگار تمام گناهانم رو پاک میکنه و میشوره و میبره .
وقتی نور خورشید میتابه به فرق سرم انگار اینده در نظر من روشن و قابل دسترسی میشه.
برای همین هست که از چندین روزی که در کل 22،3 سال عمرم در اقیانوس شنا کردم فهمیدم ویژن من چیه. هدف زندگیم بنابراین فقط این هست که در زمان و مکانی باشم که میتونم این کار رو انجام بدم .
برای این کار باید کشور گرمسیری توریستی با سواحل زیبا رو انتخاب بکنم.
اون البته شروعش هست. باید به قدری هم پول داشته باشم که مجبور نشم با ادم های دیگه همنشین شم در اقیانوس عزیزم. یعنی ساحل اختصاصی. یعنی کلبه کوچولو حتی .
خلاصه ویژن یا زندگی رویایی برای بنده این هست که در یک شهر کوچک یا بزرگ ، در اسپانیا یا پرتغال ساکن بشم. برای خودم یک خونه بخرم و صبح ها در دریا شنا کنم و عصر ها کار کنم و شب ها با دوستانم جشن بگیرم .
دیدید ادما وقتی مهاجرت میکنن و تموم میشه دیگه حوصلشون نمیگیره از تجربیاتشون در این راه چیزی بنویسن ؟
من خودم هم همچین ادمی هستم برای همین تصمیم گرفتم همین امروز که اخرین روز ترم 8 کارشناسی بنده در دانشگاه مهندسی این کشور هست ... چند خطی برای شما بنویسم . فردا اخرین امتحانم رو میدم و دیگه این دانشگاه رو نمیبینم تا ترم بعد که بیام از پروژم دفاع کنم .
