قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) از نور خورشید می تواند باعث آسیب به پلاستیک از جمله تخریب، تغییر رنگ و از دست دادن خواص مکانیکی شود. این اثرات می تواند به ویژه برای کاربردهای خارج از منزل مانند قطعات خودرو، مصالح ساختمانی و فیلم های کشاورزی مشکل ساز باشد.
یک افزودنی ضد اشعه ماوراء بنفش برای محافظت از مواد پلاستیکی در برابر اشعه ماوراء بنفش استفاده می شود. این افزودنی ها با جذب یا پراکنده کردن اشعه ماوراء بنفش عمل می کنند و از نفوذ آنها به پلاستیک و ایجاد آسیب جلوگیری می کنند. افزودنی های ضد اشعه ماوراء بنفش را می توان در طول فرآیند تولید به پلاستیک ها اضافه کرد و یا می توان آنها را به عنوان یک پوشش روی سطح مواد اعمال کرد.آنتی یووی یا ضد اشعه ماورابنفش، جزیی است که به عنوان افزودنی یا همان ادتیو به رنگ اضافه میشود تا مقاومت و استحکام آن را در برابر اثرات مخرب اشعه ماورابنفش حاصل از تابش خورشید بهبود ببخشد.
برای استفاده از مواد آنتی یو وی باید هنگام ترکیب مواد اولیه و قبل از قالب گیری، این مواد را به آنها اضافه کرد. در این صورت می توان از تاثیر مخرب پرتو فرابنفش خورشید بر روی پلیمرها جلوگیری کرد.
جالب است بدانید که مواد شیمیایی آنتی یو وی که به این شکل استفاده می شوند مانند کرم ضد آفتاب بر روی پوست عمل می کنند. با توجه به موارد فوق بهتر است برای صرفه جویی در هزینه ها در ترکیب پلیمرهایی که در معرض نورخورشید هستند این ترکیبات استفاده شود و اگر به هر دلیلی امکان استفاده از آنتی یو وی ها وجود نداشت بهتر است از ترکیباتی استفاده شود که مقاومت بالایی در برابر تغییرات آب و هوا و نور خورشید دارند.
استفاده از آنتی یووی برای پوشش، اثرات مخرب خورشید را کاهش می‌دهد. افزودن این محصولات به سطح، درخشندگی رنگ و طول عمر محصولات حساس به اشعه ماوراء بنفش را حفظ میکند. جذب کننده‌های UV را با مسدود کننده‌ها اشتباه نگیرید. اینها نور ماوراء بنفش را مسدود نمی‌کنند. در حقیقت، جاذب‌های UV خود را فدا می‌کنند تا پلیمرهایی که نقش محافظتی دارند را حفظ کنند. این محصولات با مواد سطحی برای تابش اشعه ماوراء بنفش خورشید رقابت می‌کنند. این مواد افزودنی با جذب نور خورشید و جلوگیری از رسیدن آن به پلیمر، از از پوشش محافظت می‌کنند.
از آنجا که انرژی از بین نمیرود این محصولات معمولاً انرژی ناشی از تابش اشعه ماوراء بنفش را به گرما تغییر می‌دهند. جذب‌کننده‌های UV انرژی جذب شده را از طریق تابش گرما منتقل می‌کنند. به این ترتیب، این جاذب‌ها با خیال راحت اشعه ماوراء بنفش را به گونه ای آزاد می‌کنند که به موادی که از آنها محافظت میکند آسیب نرساند.
میزان جاذب UV مورد نیاز بستگی به غلظت آن و ضخامت سطح دارد. رابطه بین غلظت جاذب و ضخامت سطح خطی نیست. سطوح بالاتر اثربخشی را کاهش می‌دهد. بنابراین، مواد ضخیم تر به غلظت‌های بالاتر از پیش بینی شده نیاز خواهند داشت. برای یافتن جاذب با فرمولاسیون مناسب، باید آزمایشات گسترده‌ای را برای یافتن غلظت مورد نیاز به منظور جلوگیری از تجزیه نوری انجام داد. باید به این نکته توجه داشت که همه محصولات در طیف کامل طول موج UV را جذب نمی‌کنند. از آنجا که این نوع ادتیوها اشعه ماوراء بنفش را جذب می‌کنند و نور مرئی را مشاهده نمی‌کنند، شفاف به نظر می‌رسند.
هر ماده‌ای که نیاز به محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش دارد باید کمی اصلاح شود. جاذب‌های UV دارای طیف وسیعی از مواد هستند که می‌توانند از آنها محافظت کنند. با این حال، همه محصولات این رده کارایی یکسانی ندارند.
از آنجایی که جاذب‌های UV بسته به ضخامت، غلظت و فرمول متفاوت هستند، مهندسان باید با دقت بهترین جاذب را برای یک کاربرد خاص انتخاب کنند.
جاذب‌های UV اولین خط دفاعی ایده آل در برابر آسیب اشعه ماوراء بنفش هستند. غالباً تولیدکنندگان از این محصولات در ترکیب با خاموش کننده‌ها یا تثبیت کننده‌های نور برای دستیابی به طولانی ترین و مهمترین مزیت استفاده می‌کنند. جاذب‌های اشعه ماوراء بنفش به مرور زمان توانایی خود در برابر جذب اشعه ماوراء بنفش را از دست خواهند داد. در این حالت، اگر مواد شامل نوع دیگری از عوامل پیشگیری در برابر آسیب نباشند، تجزیه نوری صورت می‌گیرد. برای جلوگیری از این مشکل، مهندسان می‌توانند بسته به نوع پلیمر محافظت شده، خاموش کننده‌ها یا تثبیت کننده‌ها را در مواد یا پوشش قرار دهند.
در حالی که جاذب‌های UV اهداف خود را در محافظت از مواد مختلف دارند، تثبیت کننده‌ها و افزودنی‌ها، رنگ پلاستیک‌ها را حفظ می‌کنند. بسته به کاربرد، تثبیت کننده یا افزودنی ممکن است گزینه بهتر یا کمکی برای جاذب‌های UV باشد.
پرتوهای فرابنفش خورشید نوعی تابش الکترومغناطیسی هستند. شما می توانید با رنگ کردن شیشه های اتومبیل خود یا افزودن مواد آنتی یو وی به آن از آسیب های اشعه ماوراء جلوگیری کنید. خبر خوب این است که شیشه های پلاریزه می توانند تقریبا تمام تابش UV را مسدود کنند. بنابراین حتی اگر هر روز ساعت ها رانندگی کنید، می توانید در خودروی خود ایمن بمانید.
اشعه ماوراء بنفش خورشید می تواند بر روی سایر اجسام داخل خودرو نیز تاثیر منفی بگذارد. به عنوان مثال صندلی ها به مرور زمان رنگ پریده می شوند. همین امر در مورد تودوزی خودرو نیز صدق می کند. به غیر از آن، در روزهای گرم تابستان، نور خورشید می تواند گرمای زیادی را در داخل ماشین شما ایجاد کند. در نتیجه عملکرد وسیله نقلیه شما کاهش می یابد و این باعث افزایش مصرف سوخت می شود.
خوبی آنتی یو وی شیشه جلو این است که می تواند از اتومبیل شما در برابر گرمای خورشید محافظت کند. در واقع، این رویکرد می تواند به عنوان عایق در روزهای گرم تابستان خودروی شما را خنک نگه دارد.
آنتی یو وی میتواند از دکوراسین داخلی خانه نیز محافظت کند، و باعث شود تا نور بصور مستقیم برروی پارکت، کفپوش، دیوارپوش، موکت و مابقی وسایل که مستقیم نور به آن میتابد محافظت کند.
رنگ آنتی یو وی حاوی موادی است که در برابر اشعه فرا بنفش محافظت می شود. آنتی یو وی ها شامل مسدود کننده ها، جاذب ها و تثبیت کننده ها هستند. مسدود کننده ها وسایل را با یک لایه محافظ می پوشانند و آنها را از اشعه ماوراء بنفش در امان نگه می دارند. به عنوان مثال کربن سیاه یک مسدود کننده قوی، موثر و بسیار رایج برای کاربردهای خارج از منزل است. ترکیب آشنای دیگر دی اکسید تیتانیوم است که یک مسدود کننده موثر است.
واکنش نور خورشید با رنگ یک ماده باعث محو شدن سایه ها میشود. این کاهش رنگ در طول زمان از طریق واکنش بین اشعه ماوراء بنفش و اتم‌های رنگ رخ می‌دهد. هنگامی که نور ماوراء بنفش به رنگ برخورد میکند، الکترونها برانگیخته میشوند. این الکترونهای برانگیخته فرارتر بوده و مستعد اکسید شدن هستند و در نهایت باعث از بین رفتن رنگ میشوند.
مواد افزودنی شامل هر چیزی است که به پلیمر اضافه میشود تا از سرعت و درجه این آسیب جلوگیری کند. تثبیت کننده‌های UV، خاموش کننده‌ها و جاذب‌ها از جمله این دسته از افزودنی‌ها هستند. برخی از اینها از رسیدن اشعه UV به رنگ جلوگیری میکند، در حالی که برخی دیگر به اواسط این فرآیند پرش می‌کنند تا قبل از اینکه منجر به سایش و محو شدن طولانی مدت شود، آن را متوقف کنند.
