برخی تجهیزات آتش نشانی با عملکردهای یکسان در نقاط مختلف دنیا دارای ظاهر و نام متفاوتی هستند. ایستگاه کششی اعلام حریق و شستی اعلام حریق از جمله آن موارد هستند. در این مطلب به بررسی تفاوت این دو ابزار آغازگر اعلام حریق می پردازیم.
جعبه کشش اعلام حریق یا ایستگاه کششی اعلام حریق (Fire Alarm Pull Station) یک دستگاه اعلام حریق دستی است که با کشیدن یک اهرم فعال می شود. سطح کشش را می توان به گونه ای طراحی کرد که دارای مکانیزم تک عملی یا مکانیزم دوگانه باشد. در بسیاری از انواع عملکرد دوگانه، کاربر باید ابتدا یک پوشش یا صفحه را بالا بیاورد، سپس اهرم را به عنوان حرکت دوم به پایین بکشد.
با این حال، چیزی که بسیاری نمی دانند، این است که ایستگاه های کششی فقط در آمریکای شمالی یعنی در ایالات متحده و کانادا یافت می شوند. به هر دلیلی (از آنجایی که هیچ تمایز کد مشخصی وجود ندارد) استاندارد اروپایی برای این نوع دستگاه آغازگر کمی متفاوت است و به آن نقطه تماس دستی یا شستی اعلام حریق (Manual Call Point) می گویند. اینها نه تنها استاندارد اروپا هستند، بلکه معمولاً در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند.
نقطه تماس دستی یا شستی اعلام حریق (Manual Call Point) که به اختصار MCP نامیده می شود، دستگاهی است که برای راه اندازی دستی یک سیستم اعلام حریق در مواقع اضطراری استفاده می شود. معمولاً در ساختمان ها یا تأسیساتی که در آن سیستم اعلام حریق نصب شده است استفاده می شود و جزء مهمی از سیستم ایمنی آتش نشانی است.
نقطه تماس دستی معمولاً روی دیوار یا ستون نصب می شود و از یک محفظه شیشه ای یا پلاستیکی تشکیل شده است که یک دکمه را می پوشاند. برای فعال کردن سیستم اعلام حریق، کاربر باید محفظه شیشه ای را بشکند و دکمه داخل آن را فشار دهد. این عمل سیگنالی را به کنترل پنل اعلام حریق می فرستد که باعث فعال شدن آژیر، فلاشر و زنگ های اعلام حریق شده و به ساکنان ساختمان هشدار می دهد که از ساختمان خارج شوند.
شستی های اعلام حریق معمولاً در نقاط استراتژیک در سرتاسر ساختمان، مانند خروجی های نزدیک یا در مناطق پرخطر قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که در مواقع اضطراری به راحتی قابل دسترسی هستند. آنها معمولاً قرمز رنگ هستند و روی آنها عبارت Fire Alarm یا Emergency نوشته شده است که تشخیص آنها را آسان می کند.
نقاط تماس دستی بخش مهمی از سیستم ایمنی آتش نشانی است زیرا ابزاری فوری برای بالا بردن هشدار در مواقع آتش سوزی یا سایر موارد اضطراری فراهم می کند. همچنین در بسیاری از کشورها قوانین و مقررات ساختمانی مورد نیاز هستند و آزمایش و نگهداری منظم شستی های اعلام حریق برای اطمینان از عملکرد صحیح آنها در صورت نیاز ضروری است.
ایستگاه کششی اعلام حریق و شستی اعلام حریق هر دو از جمله دستگاه های راه انداز یا آغازگر (Initiating devices) در سیستم اعلام حریق هستند. اما همان طور که گفتیم ایستگاه کشش اعلام حریق فقط در آمریکای شمالی استفاده می شوند اما شستی های اعلام حریق در اروپا و سایر نقاط جهان مورد استفاده قرار می گیرند.
نقاط تماس دستی بسیار شبیه به یک ایستگاه کششی دستی عمل می کند، زیرا از یک محفظه پلاستیکی یا ضد آب و هوا ساخته شده است، اما به جای اهرمی برای فعال سازی، صفحه ای است که با فشار دادن به پایین می افتد. درست مانند کشیدن یک اهرم، هنگامی که عنصر فشار هل داده می شود، مداری را تکمیل می کند که سیستم اعلام حریق را از منطقه یا مکان دقیقی که در آن فعال می شود مطلع می کند، بنابراین سیستم اعلام حریق را در وضعیت هشدار قرار می دهد.
هم ایستگاه های کششی دستی و هم نقاط تماس دستی می توانند در نسخه های ضد انفجار یا ذاتاً ایمن در مناطق خطرناک ارائه شوند که برای استفاده در محیط های مستعد انفجار، مانند تصفیه خانه های فاضلاب، تأسیسات هسته ای یا موارد مشابه طراحی شده است. این ها همچنین باید در مناطق بیرونی، مستعد آب و هوا یا گرد و غبار نصب شوند، زیرا نسخه معمولی این دستگاه های آغازگر در آن نوع محیط ها از بین می روند.
شایان ذکر است که این دستگاه های آغازگر بدون توجه به اینکه در کجای دنیا هستید (یا از چه دستگاهی استفاده می کنید) از یک نوع کد رنگی مشترک استفاده می کنند:
قرمز – سیستم آتش نشانی
نارنجی – کنترل دود و دریچه
سبز – خروجی اضطراری درب / کنترل دسترسی / کنترل آسانسور و پله برقی
زرد – فعال سازی سیستم اطفای حریق / تخلیه عمومی
بنفش / سفید – سایر انواع اضطراری (هشدار گردباد و غیره)
منبع: mag.qpket.com
