در این مقاله به دنبال این هستیم که ببینیم چگونه است که شهرهای شمالی کشورمان، با این همه گنجینه های طبیعی و فرهنگی نتوانسته اند در صنعت توریسم و ارزآوری برای اقتصاد کشورمان موفق عمل کنند و از توان بالقوه ی خود بهره ببرند.
مطمئنا شهرهای شمال ایران با چنین ترکیبی از جاذبه های طبیعی، تنوع غذایی و ویژگی های فرهنگی و زبانی مردمانش می توانست با پشتوانه ی ابتکار و برنامه ریزی مسئولین، به عنوان یک مقصد گردشگری داخلی و خارجی بسیار محبوب تر دیده شود.
اغلب مسائل این حوزه با اصلاح امور زیرساختی نظیر حمل و نقل، بهینه سازی جاده ها، ارتقاء سیستم هتلداری، تبلیغات جذاب و منظم داخلی و خارجی و موارد دیگری که در ادامه توضیح داده می شود،مرتفع خواهد شد.
جای خالی همدلی و همسویی سازمان های ذی ربط در این حوزه کاملا ملموس است. و همینطور جای خالی مسئولینی که بعد از تحلیل شرایط ویژه ی هر منطقه، جمع بندی نهایی و موثری، مختص همان منطقه ارائه دهند.
به علت بازده سود کمتر این حوزه نسبت به بازار ساختمان سازی، انگیزه کافی برای سرمایه گذاری وجود ندارد. کارشناسان معتقدند بهره گرفتن از سرمایه ی بخش خصوصی می تواند باعث رونق بیشتر این صنعت باشد.
متاسفانه در سیستم هتلداری این شهرها، استفاده از افراد حرفه ای و آموزش دیده رواج ندارد و بهینه سازی ظاهر و دکوراسیون هتل ها به منظور جذب بازدید کننده در دستور کار نیست.
مسلما ظاهر جذاب و به روز هتل ها و مهمانپذیر ها می تواند بسیار در جذب توریست تاثیرگذار باشد.
هزینه های تمام شده ی یک شب اقامت در هتل، برای یک خانواده با سطح اقتصادی متوسط، بالاست و این مسئله عامل بازدارنده ایست برای استفاده از امکانات موجود در منطقه.
اگر هزینه های یک سفر داخلی را با یک سفر خارجی به کشورهای اطراف مقایسه ی ساده ای کنیم می بینیم تفاوت چندانی ندارد، به اضافه ی اینکه به هر حال یک سفر خارجی جذابیت های خاص خودش را دارد.
به گفته کارشناسان در صورتیکه شهرهای شمالی از پروازهای مستقیم از کشورهای اطراف یا حتی شهرهای بزرگ داخلی برخوردار بود، حجم توریست وارد شده به منطقه بسیار متفاوت بود.
باید اضافه کنم که بسیاری از همین مسیرهای جاده ای موجود هم نیاز به بهینه سازی دارند تا دسترسی گردشگران به جاذبه های منطقه آسان تر شود.
برخورد مناسب و مهمان نوازانه بومیان منطقه با گردشگران، خود می تواند عامل محرک مهمی برای رشد صنعت توریسم باشد. به این منظور، باید برنامه ریزی هایی برای آموزش و ارتقاء سطح برخورد مردم محلی انجام شود.
تبلیغات نادرست و غیرواقعی از ایران در سطح جهانی و مشکلات سیاسی تعدادی از کشورها با ایران، باعث نشان داده شدن چهره ای دور از حقیقت از ایران شده است که نیازمند برنامه ریزی جدی و معرفی جاذبه های بسیار این مرز و بوم در رسانه های خارجی است.
در آخر خاطر نشان میکنم که سازمان گردشگری یک تنه نخواهد توانست اصلاحات و بهینه سازی های لازم را انجام دهد. مشارکت و همسویی تمامی سازمان های مرتبط،نیاز است که متاسفانه با شرایط موجود می شود گفت که اراده ای برای محقق شدن آن دیده نمی شود.
