چند وقت پیش کلیپی را مشاهده می کردم که یک خرچنگ در یک قابلمه در حال جوشیدن، فارغ از همه چیز، مشغول خوردن ذرتی بود که در کنار خودش در حال پخته شدن بود. یعنی تا چند دقیقه دیگر، خودش نیز پخته و قابل خوردن می شد.
این خرچنگ، خوردن ذرت را به تلاش برای نجات جان خود ترجیح داده بود، شاید هم به دلیل آرام بودن فرایند پخت، موضوع برایش جدی و ملموس نبود.
مصداق این موضوع در زندگی روزمره، تعلل در انجام کار در زمان مناسب (به هوای داشتن زمان کافی) و عدم آگاهی از اثرات جانبی و مخرب آن (در صورت انجام نشدن کار در زمان مناسب) می باشد.
حالت بدتر اینکه در بسیاری از موارد، اثرات جانبی و مخرب، صرفا محدود به فرد کننده ی کار نبوده و می تواند به تیم، گروه، شرکت یا جامعه تسری پیدا کند.
کار را در زمان مناسب خودش انجام بدهیم تا اثربخشی خود را از دست نداده و به قول معروف، بیات نشود.
