آیا از وضعیت ثابت خود در کشور های ثروتمند خود رنج می برید؟
آیا حالتان از دولت های رفاهی دموکراتیک خود بهم می خورد؟
آیا پول ملی تان با حفظ ارزش خود حوصله شما را حسابی سر برده است؟
آیا خارجی ها زیاده از حد در کشورتان سرمایه گذاری می کنند و باعث عصبانیتتان شده اند؟
آیا می خواهید از نعمت تحریم همه جانبه برخوردار شده و پیشرفت کنید؟
آیا با تنها ده درصد حقوق خود مایحتاج زندگی خود را به آسانی فراهم می کنید؟
آیا از حقوق اولیه مسخره خودتان خنده تان گرفته و خواهان یک چیرگی تام از سوی یک دولت در ریز ترین مسائل زندگی تان هستید؟
آیا امید به زندگی دارید؟ حقوق خوب می گیرید و ماشین استاندارد سوار می شوید؟
آیا آب دارید و محیط زیست تان نابود نشده؟
آیا برای بردن دوست دختر یا همسرتان به کافی شاپ فکرتان مشغول مسائل مالی نمی شود؟
آیا نگران گران شدن بنزین، برنج یا هزار اقلام دیگر نیستید؟
پس خبر بدی برایتان دارم:
شما دچار سندرم زندگی عادی شده اید. این سندرم باعث می شود که خوشی زیر دلتان بزند و حسابی هوس تغییرات بزرگ را بکنید. ممکن است تمایل داشته باشید غیر عادی زندگی کرده و از زندگی خود کوچک ترین لذتی نبرید. اما نگران نباشید علاج دردتان پیش من است. شما فقط با انجام یک کار و فقط یک کار بیماری خود را درمان خواهید کرد: مهاجرت به یک کشور بهشت گونه مانند ایران، روسیه یا ونزوئلا.
تا دیر نشده اقدام کنید چون خبر ها حاکی از آن است که ویزای این کشور های فوق مرفه و آزاد در حال محدود تر شدن است. دست بجنبانید و از زندگی جدید خود که مانند یک میخ طویله است لذت ببرید ما را هم دعا کنید.
