امروزه در کنار واژه کوچینگ، سلف کوچینگ نیز بسیار رواج یافته است. همچنین مورد استقبال زیادی از مدیران قرار گرفته است. بسیار کسانی هستند که ما را تشویق به رفتن به دوره‌های سلف کوچینگ می‌کنند. در این مقاله برای شما سلف کوچینگ و تفاوت آن را با کوچینگ توضیح می‌دهیم.
سلف کوچینگ توانایی مدیریت و هدایت خود را برای حل مشکلات، رسیدن به هدف‌ها، پیدا کردن استعدادها و به حداکثر رساندن قابلیت ها و به وجود آوردن محیطی برای رشد شخصی است. سلف کوچینگ یعنی به درجه‌ای از شناخت از خود برسی که بتوان تشخیص داد که بهترین برای شما چیست. به زبان ساده سلف کوچینگ توانایی ایجاد تغییرات بزرگ و مثبت را در خود بدون نیاز به شخص دیگر است.
به تعریف ICF (فدراسیون بین‌المللی کوچینگ) کوچینگ عبارت است از «همراهی کوچ با مراجعه‌کننده‌ها در یک فرایند فکری عمیق و خلاقانه که الهام‌بخش آن‌ها برای به حداکثر رساندن استعدادهای حرفه‌ای و شخصی آن‌ها است». در حقیقت کوچینگ فرایندی است که در آن فرد با کمک کوچ یا مربی خود، اهداف خود را شناسایی کرده و راه رسیدن به آن‌ها را پیدا می‌کند. این اهداف می‌تواند حل مشکلی خاص، رسیدن به دستاوردی خاص و یا شکوفا کردن یک استعداد باشد.
مهمترین تفاوت بین این دو شخص کوچ می‌باشد. در کوچینگ یک کوچ درکنار فرد قرار می‌گیرد و او را در مقطع‌های مختلف کمک و یاری می‌کند و اصطلاحا راهبردی می‌کند.اما در سلف کوچینگ این خود فرد است که نقش کوچینگ را برای خود انجام می‌دهد و خود را راهبردی کرده و در مقطع‌های مختلف حرکت به سوی هدف، انگیزه به خود می‌دهد. فرد در سلف کوچینگ به دجه‌ای می‌رسد که می‌تواند نگاهی بدون قضاوت داشته باشد به عملکرد و نقاط قوت و ضعف خود داشته باشد و به چنان خودشناسی و خودآگاهی‌ای دست یافته است که تمام کیفیات شخصیتی خود را به‌خوبی می‌شناسد.
شناخت متد کوچینگ شرط توانایی سلف کوچینگ کردن است. شخصی که می‌خواهد سلف کوچینگ کند، باید به میزانی کوچینگ کردن را یاد بگیرد تا بتواند خود را کوچ کند. این مسئله نیاز به یک دوره آموزشی زیر نظر یک کوچ حرفه‌ای را دارد.
اما پیش‌نیاز یادگیری سلف کوچینگ، کوچینگ خود فرد است. درواقع فرد باید ابتدا کوچینگ شود، سپس سلف کوچینگ را یاد بگیرد.
