در پاسخ به سوال چرا بازی برای کودک مهم است ؟ باید بگوییم بازی عامل بسیار مهمی برای یادگیری و تکامل مغز کودک در زندگی او می باشد . هنگامی که کودک شما بازی می کند ، او راهها و فرصت های مختلف را امتحان می کند و یادگیری او در مورد همه چیز تقویت می شود. در زمان بازی درست جنبه های مختلف تکامل کودک تقویت می شود.
در ابتدای زندگی و حتی دوران نوپایی کودک بیشتر علاقمند به بازیهای بدون ساختار است. بنابراین تلاش نکنیم او را در ساختار بازی ببریم و با اصرار ساختار بازی را به کودک آموزش دهیم. اما راه آموزش ساختار بازی تکرار بازی در حضور کودک بدون تذکر و اصرار به انجام درست بازی است. فقط فضایی را ایجاد کنیم که بازی ساختار یافته را به تدریج ببیند و داخل فضای آن بازی قرار بگیرد.
در ادامه پاسخ به سوال چرا بازی برای کودک مهم است ؟ باید بگوییم با رشد و بزرگ شدن کودک، شیوه بازی او تغییر می یابد. او خلاقیت بیشتری پیدا می کند و بیشتر با اسباب بازی ها ، بازی ها و ایده های بازیهای رایج ، همراهی می کند. به خاطر داشته باشیم برای اکثر کودکان نوپا ، وسایل منزل بخصوص وسایل آشپزخانه بهترین و محبوبترین اسباب بازی محسوب می گردد. می توان در طی عبور از این مرحله، یکی از کشوها یا کمدهای آشپزخانه را برای کودک با وسایل امن و بی خطر آشپزخانه تعیین کرد؛ که خود کودک هم به راحتی به آن دسترسی داشته باشد و راحت با آنها در حضور شما در زمان انجام کارهای آشپزخانه با آنها بازی کند، تجربه کسب کند، لذت ببرد، بخندد و صدا کند و شاد باشد. این ممکن است به معنای این باشد که او به فضای و زمان بیشتری برای بازی نیاز دارد.
همچنین کودکان با بزرگ شدن ، اشکال مختلف بازی را طی می کنند. این شامل بازی به تنهایی ، بازی در کنار سایر کودکان و بازی تعاملی با کودکان دیگر است. آنها به مرور به بازیهای دارای قوانین و ساختارعلاقمند می شوند.
بازی فعالیتی است که از روی میل، رقبت و اشتیاق فردی انجام میشود و همراه با لذت و سرگرمی است اما هدف از بازی تنها سرگرمی نیست.
بازی طبیعی ترین راه یادگیری کودک است؛ کودکان مطالب زیادی را از طریق بازی یاد میگیرند.
بازی کردن یکی از مهم ترین اجزای زندگی کودکان است و درواقع همه ی زندگی آنها است.
بازی کردن برای رشد و تکامل همه جانبه کودکان امری ضروری است.
کودک در هنگام بازی می دود، میپرد، خم و راست میشود، اسباب بازی را با انگشتانش جابجا میکند، اسباب بازی را میگیرد یا رها میکند، دست به دست میکند، لمس میکند و… همه ی این موارد به هماهنگی و تقویت عضلات درشت و عضلات ظریف و اندام های مختلف بدن با مغز و با یکدیگر منجر میشود.
بازی باعث تقویت درک، مشاهده، تفکر، تجزیه، تحلیل، تمرکز و از همه مهم تر تصمیم گیری میشود.
همه ی این جوانب باعث میشود کودک یاد بگیرد در آینده چطور حل مسئله کند و به عبارت دیگر همه ی اینها همان هوش کودک است که به وسیله ی بازی تقویت میشود.
کودک از طریق بازی با همسالان خود و حتی بزرگترها ارتباط برقرار میکند و با مفاهیمی مثل همدلی، همکاری، دوستی، تقسیم کردن اسباب بازی ها با دیگران، گرفتن اسباب بازی، دفاع از خود، ابراز خود و… آشنا میشود و درواقع هیجانات و احساسات خود را میشناسد.
در بازی، کودک هیجانات دیگران را میتواند ببیند و سبب میشود زیر بنا و پایه های هوش هیجانی کودک به وسیله ی بازی گذاشته شود.
