کودکان گفتگوی تلفنی مادر با دیگران را اصلا” دوست ندارند و حتی در این زمانها عصبانی می شوند و بسیار بهانه گیری می کنند و این خود باعث چالشی بزرگ در روابط مادر فرزندی می شود.
کودکان همواره دوست دارند مرکز توجه مادر باشند و دیده شوند. دوست دارند به موقع و حتی بلافاصله پاسخ بگیرند، بخصوص در سنین پایین و اگر تاب آوری را یاد نگرفته باشند.
آنها به طور غریزی کاملا” متوجه می شوند که چه زمانی تمرکز شما بر روی آنها کمتر است و در حین تمرکز شما بر روی مسئله دیگر یا تمرکز بر گفتگو با فرد دیگر حتما” تلاش خواهند کرد که توجه شما را جلب کرده و خود را محور توجه شما قرار دهند.
این جلب توجه گاه با حرف زدن و سوال پرسیدن شروع می شود و اگر موفق نشوند شاید دست به کارهای خطرناک بزنند تا بتوانند توجه شما را جلب کنند.
برای کودکان جلب توجه مثبت و منفی خیلی تفاوتی ندارد و مهم این است که توجه شما را بر کار یا فرد دیگر بهم بزنند و بر خود متمرکز کنند.
کودکانی که تشنه توجه والدین باشند به خوبی می دانند درخواستهایشان را در زمان تمرکز مادر هنگام گفتگوی تلفنی مطرح کنند تا آن ارتباط را قطع کنند. از نیاز به دستشویی و تشنگی و گرسنگی گرفته تا حوصله سررفتن را مطرح می کنند.
1- به خاطر داشته باشید که کودک فقط میخواهد توجه شما را داشته باشد و هیچ قصد بدی از نق زدن در هنگام گفتگوی تلفنی شما ندارد. پس در این زمان برنامه ریزی داشته باشید تا ضمن حفظ توجه به کودک کار خود را به خوبی انجام دهید. او را طرد نکنید و با او دعوا نکنید. بلکه از قبل برای این زمان آماده باشید.
2- در حین گفتگوی تلفنی به کودک خود هم قبل از شروع نق و نق گاهی توجه کنید و لبخند بزنید و حتی با او چند کلمه ای حرف بزنید.
3- درصورتی که درک می کند و سن او اجازه می دهد او را مطمئن کنید که طولانی صحبت نمی کنید و گفتگوهای طولانی را به زمان خواب او موکول کنید.
4- به اطرافیان از قبل اعلام کنید که امکان گفتگوی تلفنی طولانی مدت را ندارید و بنابراین امکان گوش دادن به مشکلات یک دوست و شنیدن درد دل و دعوای دوست خود را با همسرش ندارید و شاید باید با احترام این موضوع را با همه درمیان بگذارید که فقط چند دقیقه میتوانید با تلفن صحبت کنید و گفتگوی مفصل را به زمان دیگری موکول کنید.
