تصور کنید کودکی که ساعتها پیادهروی کرده فقط برای اینکه به یک وعده غذا برسد. حالا او با لبانی خشک و چشمانی پر از امید، در صف توزیع کمکهای بشردوستانه ایستاده... اما ناگهان گلولهای از سوی یک سرباز اسرائیلی قلب کوچکش را میشکافد. این نه یک صحنه تخیلی یا فیلم سینمایی، بلکه واقعیتی تلخ و تکراری در غزهی محاصرهشده است.
در روزهایی که وجدان جهان در خواب است، کودکانی در غزه یکییکی قربانی میشوند؛ قربانی سلاح، قحطی، و بیعدالتی. گزارشهای تازه سازمان ملل نشان میدهد که تاکنون بیش از ۱۴ هزار کودک در جریان حملات اخیر اسرائیل جان خود را از دست دادهاند. بسیاری از آنها تنها در حال تلاش برای زنده ماندن بودهاند؛ در صف غذا، در مسیر نجات، یا در آغوش مادرشان.
آنچه این فاجعه را دردناکتر میکند، سکوت رسانههای جریان اصلی غرب و بازیهای رسانهای همچون عذرخواهی اخیر روزنامه نیویورکتایمز است. این روزنامه که پیشتر تصویری ساختگی از صحنهای در جنگ غزه منتشر کرده بود، بهجای پرداختن به حقیقتِ نسلکشی آشکار، از اسرائیل عذر خواست و اصل ماجرا را در حاشیه قرار داد. این رویکرد نشان میدهد چطور رسانهها به جای ایستادن کنار قربانیان، پشت عاملان خشونت پنهان میشوند.
در گزارشهای منتشرشده از سوی نهادهای مستقل حقوق بشری آمده که برخی سربازان اسرائیلی حتی از کشتن غیرنظامیان، از جمله کودکان، بهعنوان نوعی سرگرمی استفاده میکنند و بر سر شلیک به آنها شرطبندی میکنند. چنین رفتاری نهتنها غیرانسانی است، بلکه زنگ خطری جدی برای افکار عمومی جهان است که باید بیدار شود.
اخیراً دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA) گزارش داده که تنها در یک هفته گذشته بیش از ۳۵۰ کودک در مناطق مختلف غزه کشته شدهاند. مدارس، بیمارستانها و حتی اردوگاههای پناهندگان دیگر امنیت ندارند. اینها دیگر فقط "خسارتهای جانبی" نیستند؛ بلکه یک سیاست سیستماتیک برای نابود کردن آیندهی یک ملت است.
در پایان باید پرسید: جهان تا کی قرار است سکوت کند؟ تا کی تصاویر کودکانی که زیر آوار، زیر گلوله یا در صف غذا جان میدهند، تنها اشک مخاطبان شبکههای اجتماعی را درآورد؟ فریاد عدالت امروز بیش از همیشه به گوش جهانیان نیاز دارد. و این مسئولیت بر دوش همهی ماست؛ اگر هنوز قلبی در سینهمان میتپد.
