دیدی یه وقتایی تو یه جمع همه رو میخندونی با همه میجوشی ولی تا یک دقیقه تنها میشی میری تو خودت حالت گرفته میشه یه بعضی تو گلوت به وجود میاد که دلت میخواد مثل ابر بهار گریه کنی
وقتیم که گریه می کنی دلت میگیره تناژ صدات می‌ره بالا هق هق میکنی از این حجم از تنهایی ،بی کسی ولی بعد از چند دقیقه که خوب خالی شدی و دیگه اشکت نیومد و فقط چشمات قرمز موند با خودت میگی نه تو اینقدر سست عنصر نیستی آنقدر ضعیف نیستی تو باید تلاش کنی
تو مستقلی تو ارباب خودتی
اینو بدون اون تویی که خودتو میسازی پس قوی باش...
امیدوار∆\
